κοράλλιον
ἔκβαλε πρῶτον ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ τὴν δοκόν, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου → first take the plank out of your own eye, and then you will see clearly to remove the speck from your brother's eye
English (LSJ)
τό,
A Peripl. M.Rubr.28, al., Dsc.5.121, Alciphr.1.39, dub. sens. in Alex. Trall. 1.15; κοράλιον S.E.P.1.119; κουράλιον Thphr.Lap.38, D.P.1103, Luc.Apol.1 (s.v.l.); κωράλλιον or κοράλιον, Att. acc to Hdn.Gr.2.537:—coral, esp. red coral, Il. cc.: sometimes interpr. as Dim. of κόρη in Luc. and Alciphr.; cf. κωράλιον.
Greek (Liddell-Scott)
κοράλλιον: τό, Διοσκ. 5. 139· Ἰων. κουράλιον Διον. Π. 1103, ἀλλ’ ὡσαύτως ἐν Θεοφρ. π. Λίθ. 38, Λουκ. Μισθ. Συνόντ. 1· ― τὸ κοράλλιον ἰδίως τὸ ἐρυθρόν, ΙΙ. παρὰ τῷ Λουκιανῷ τινὲς ἐκλαμβάνουσιν αὐτὸ ὡς ὑποκορ. τοῦ κόρη, κούρη, πρβλ. Ἀλκίφρ. 1. 39 (μετὰ διαφόρου γραφ. κοράλιον)· Ἡσύχ., «κωράλιον (δι’ ἑνὸς λ)· παιδάριον, κόριον».
Greek Monolingual
κοράλλιον, τὸ (ΑM)
βλ. κοράλλι.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κοράλλιον -ου, τό, ook κουράλλιον [κόρη] koraal, voorwerp van koraal.
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: coral (Peripl. M. Rubr., Dsc.), κοράλιον (S. E.), κουράλιον (Thphr.), κωράλ(λ)ιον (Att. acc. to Hdn. Gr. 2, 537)
Derivatives: κοραλλικός coral-like (Ps.-Democr.), -ίζω be like a c. (Dsc.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably], LW [loanword] SemX
Etymology: Origin unknown, prob. a Mediterranean word. Schrader-Nehring Reallex. 1, 628r considers Univerbation fom κόρη (κούρη) ἁλός "daughter of the sea" as loan-translation of a similar Indian expression. The varying notations κορ-, κουρ-, κωρ- are acribed to association with κόρη etc. Semitic etymology in Lewy Fremdw. 18f. (Hebr. gōrāl small stone); criticised by E. Masson, Emprunts sémit. 110. S. Reinach, Amalthée 1, 100-135, L. Robert, Noms indigènes 277-283. The Semitic form seems convincing. - From there as LW [loanword] Lat. corallium, cūralium, cf. W.-Hofmann s. v.
Frisk Etymology German
κοράλλιον: (Peripl. M. Rubr., Dsk. u. a.),
{korállion}
Forms: κοράλιον (S. E.), κουράλιον (Thphr. u. a.), κωράλ(λ)ιον (att. nach Hdn. Gr. 2, 537)
Grammar: n.
Meaning: Koralle
Derivative: mit κοραλλικός korallenähnlich (Ps.-Demokr.), -ίζω ‘einer K. ähnlich sein’ (Dsk.).
Etymology : Herkunft unbekannt, wahrscheinlich Mittelmeerwort. Schrader-Nehring Reallex. 1, 628r erwägt Univerbierung aus κόρη (κούρη) ἁλός "Tochter des Meeres" als Lehnübersetzung eines ähnlichen indischen Ausdrucks. Die wechselnden Schreibungen κορ-, κουρ-, κωρ- beruhen jedenfalls auf Assoziation mit κόρη usw. Semitische Etymologie bei Lewy Fremdw. 18f. (hebr. gōrāl Steinchen). — Davon als LW lat. corallium, cūralium, vgl. W.-Hofmann s. v.
Page 1,916-917
