ἰλυόεις

English (LSJ)

[ῑ], εσσα, εν, (ἰλύς) A muddy, ποταμός A.R.2.823; ζάλος Nic. Th.568: metaph., ἀχλὺς ἰ., of the soul's material envelope, App.Anth.3.146 (Theon).

German (Pape)

[Seite 1251] εσσα, εν, schlammig, kothig, unrein; πεδίον Ap. Rh. 2, 823; ζάλον Nic. Th. 568; a. Sp.; ἀ χλ ύς Thco Al. 4 (App. 39).

French (Bailly abrégé)

όεσσα, όεν;
bourbeux, fangeux.
Étymologie: ἰλύς.

Greek Monolingual

ἰλυόεις, -εσσα, -εν (Α)
γεμάτος λάσπη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰλύς, -ύος + κατάλ. -οεις (πρβλ. αλγινόεις, διακρυόεις)].

Greek Monotonic

ἰλυόεις: [ῑ], -εσσα, -εν (ἰλύς), λασπωμένος, ακάθαρτος, βορβορώδης, σε Ανθ.

Russian (Dvoretsky)

ἰλυόεις: όεσσα, όεν (ῑλ) илистый, т. е. мутный, нечистый (ἀχλύς Anth.).

Middle Liddell

ἰλυόεις, εσσα, εν ἰλύς
muddy, impure, Anth.