βρῶμος
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
English (LSJ)
(A), ὁ, (βιβρώσκω) = βρῶμα, Arat.1021.
(B), ὁ, stink, noisome smell, LXX Jb.6.7, al., Gal.7.214, Sch.Nic.Al.519, Dsc.Alex.Praef. (Condemned by Phryn.133; βρόμος is freq. f. l.)
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
• Grafía: graf. βρόμος Hsch.
alimento, comida Arat.1021
•forraje Hsch., Hippiatr.Paris.22.
-ου, ὁ
• Grafía: graf. βρόμος Hsch.
fetidez, olor fuerte βρώμου τινὸς ἢ βορβόρου διαφθειρόμενα Gal.7.214, ἀποπλύνοντες τὰ θαλάσσια <ὕδατα> τοῦ βρώμου τοῖς γλυκέσιν eliminando el mal olor de las aguas de mar con aguas dulces en el proceso de fabricación de la sal, Sch.Nic.Al.520e, cf. Dsc.Alex.praef.p.8, Hsch.
•considerada palabra incorrecta por Phryn.126.
German (Pape)
[Seite 467] ὁ, 1) = βρώμη, Arat. 1021. – 2) Gestank, Bocksgeruch der Thiere, Diosc.; vgl. Lob. zu Phryn. 156.
Greek (Liddell-Scott)
βρῶμος: ὁ (βιβρώσκω) = βρῶμα, Ἄρατ. 1021.
Greek Monolingual
(I)
βρῶμος, ο (Α) βιβρώσκω
το βρώμα, η τροφή.
(II)
βρῶμος, ο και βρόμος, ο (Α)
κακοσμία, βρόμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. βρόμος (II)].
Russian (Dvoretsky)
βρῶμος: ὁ дурной запах, зловоние Anth.
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: stench (LXX, Gal.)
Other forms: Sometimes βρόμος
Derivatives: βρῶμα ordure(?; Ev. Marc. 7, 19). βρωμώδης, βρομώδης stinking (Str.); βρωμέω (-ο-) id. (Al.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: No etym. Supposed to be identical with βρόμος noise, Kretschmer Glotta 9, 222f., 11, 98, Hatzidakis, Glotta 22 (1934) 130-3. Diff. Kalitsunakis, Glotta 12,198. - Lat. brōmus, brōmōsus, exbrōmō is a loan. The word lives on in the element, Fr. brome etc.
Frisk Etymology German
βρῶμος: {brō̃mos}
Grammar: m.
Meaning: Gestank, falsch für βρόμος (LXX, Gal. u. a.) wohl in Anlehnung an βρῶμα (vgl. Ev. Mark. 7, 19).
Derivative: Davon βρωμώδης, βρομώδης stinkend (Str., Plu., Ath. usw.); βρωμέω (-ο-) übel riechen (Al.).
Etymology: Mit βρόμος Geräusch identisch; das Wort ist im Sinn von Furz aus der akustischen in die Geruchssphäre übergegangen, vgl. ngr. κρούω stoßen, farzen, stinken. Hatzidakis Anh. zu Ἀθ. 27, 3ff., dazu Kretschmer Glotta 9, 222f., 11, 98. Anders z. B. Kalitsunakis, s. Glotta 12, 198. Vgl. auch ngr. βρομεῖ es stinkt s. βρέμω. — Daraus lat. brōmus, brōmōsus, exbrōmō.
Page 1,275
