ἀποφυάς
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
άδος, ἡ, A = ἀπόφυσις, appendage, τῶν ἐντέρων, of the caeca of birds and fishes, Arist.HA507b33, 509a17. 2 outgrowth, Thphr. HP7.2.5. 3 branch of a blood-vessel, Hp.Oss.11, Arist.PA667b17. 4 one of the spines on the tail of the martichoras, Id.HA501a31.
Spanish (DGE)
-άδος, ἡ
1 ramificación de una vena o arteria, Hp.Oss.11, Arist.PA 667b15.
2 apéndice del intestino de aves y peces, Arist.HA 507b33, 509a17.
3 brote de una espina en un tallo, Arist.HA 501a31, de una rama, Thphr.HP 7.2.5.
German (Pape)
[Seite 335] άδος, ἡ, Ausschuß, Nebenschoß, Arist. H. A. 2, 1 Theophr.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποφυάς: -άδος, ἡ, ἀπόφυσις, τῶν ἐντέρων Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 2.17,15 καὶ 16, Θεοφρ. Ἱστ. Φ. 7.2, 5. 2) κλάδος φλεβός, Ἱππ. 277. 21, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 5,1. 3) ἄκανθα ἐκ τῶν φυομένων ἐπὶ τῆς κέρκου τοῦ ὑπὸ τοῦ Κτησίου ἀναφερομένου ἀνθρωποφάγου θηρίου μαρτιχόρου, ὁ αὐτ. Ἱστ. Ζ. 2.1, 53, πρβλ. Κτησ. Ἰνδ. 5.
Greek Monolingual
ἀποφυάς, η (Α) φύω
1. απόφυση
2. διακλάδωση φλέβας ή άρτηρίας
3. αγκάθι της ουράς του μυθικού θηρίου μαρτιχόρα.
Russian (Dvoretsky)
ἀποφυάς: άδος ἡ анат. ответвление, отросток, придаток (τῆς ἀορτῆς, τῶν ἐντέρων Arst.).
