νόμαιος
Ἄξιόν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὸν πλοῦτον καὶ σοφίαν καὶ ἰσχὺν καὶ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ εὐλογίαν → Worthy is the Lamb that was slain to receive power, and riches, and wisdom, and strength, and honour, and glory, and blessing
English (LSJ)
α, ον, (νόμος) Ion. and later Gr. for νόμιμος, A customary: νόμαια, τά, customs, usages, ξεινικὰ ν. Hdt.1.135; Ἑλληνικὰ ν. Id.2.91, al., cf. Max.Tyr.38.3; λίθων λευκῶν νομαίων Inscr.Délos 290.206 (iii B.C.): sg., Hdt.2.49. 2 prescribed by law, ἐκκλησία SIG589.4 (Magn. Mae., ii B.C.), cf. GDI5699 (Samos); ν. ἐπαραί ib.5653c10 (Chios).
German (Pape)
[Seite 259] gebräuchlich, herkömmlich; ἄλλο τι νόμαιον, ein anderer Brauch, Her. 2, 49; bes. im plur. häufig, ξεινικὰ νόμαια προσίενται, 1, 135; Ἑλληνικοῖσι νομαίοισι χρᾶσθαι, 2, 91, öfter, in weiterer Ausdehnung als νόμος genommen.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
conforme à l'usage : τὰ νόμαια coutumes, usages.
Étymologie: νόμος.
Russian (Dvoretsky)
νόμαιος: вошедший в обычай, общепринятый Her.
Greek (Liddell-Scott)
νόμαιος: -α, -ον, (νόμος) ὁ εἰθισμένος, συνήθης· νόμαια, τά, ὡς τὸ νόμιμα, ἔθιμα, συνήθειαι, Λατ. institute, ξενικὰ ν. Ἡρόδ. 1. 135· Ἑλληνικὰ ν. 2. 91, κ. ἀλλ.· τὸ ἑνικὸν ἀπαντᾷ ἐν 2. 49.
Greek Monolingual
νόμαιος, -αία, -ον (Α)
1. αυτός που καθορίζεται από τον νόμο, νόμιμος
2. συνηθισμένος
3. (το ουδ. συν. στον πληθ. ως ουσ.) τὰ νόμαια
τα έθιμα, οι συνήθειες, τα νόμιμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < νόμος + κατάλ. -αιος (πρβλ. γύν-αιος)].
Greek Monotonic
νόμαιος: -α, -ον (νόμος), εθιμικός, συνήθης· νόμαια, τά, όπως το νόμιμα, έθιμα, συνήθειες, σε Ηρόδ.
Middle Liddell
νόμαιος, η, ον νόμος
customary: νόμαια, ων, τά, like νόμιμα, customs, usages, Hdt.
