ἀπόνητος

English (LSJ)

ον,

   A without toil or trouble. Adv., Sup. ἀπονητότατα with least toil or trouble, Hdt.2.14, 7.234.    2 without suffering, S.El. 1065 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 316] ohne Mühe u. Anstrengung, d. i. leicht, ἀπονητότατα καρπὸν κομίζονται Her. 2, 14. 7, 234; ohne Drangsal, Soph. El. 1054.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπόνητος: -ον, ὁ ἄνευ κόπου καὶ μόχθου: ― Ἐπίρρ. ὑπερθ., ἀπονητότατα, μετ’ ἐλαχίστου κόπου, Ἡρόδ. 2. 14., 7. 234· πρβλ. ἀπονητί. 2) ὁ μὴ ὑποφέρων δεινά, ἀλλ’ οὐ τὰν Διὸς ἀστραπὰν καὶ τὰν οὐρανίαν Θέμιν, δαρὸν οὐκ ἀπόνητοι Σοφ. Ἠλ. 1065.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui échappe aux ennuis ; privé de peine, de châtiment ; impuni.
Étymologie: ἀ, πονέω.