ἐπισυνάγω

English (LSJ)

[ᾰ],

   A collect and bring to a place, Plb.1.75.2 (Pass.), 5.97.3, Wilcken Chr.11A5 (ii B.C.) ; gather together, LXX Ge.6.16, al., Ev.Matt.23.37, etc.:—Pass., OGI90.23 (Rosetta, ii B. C.), Placit. 3.4.1, Ph.1.338 ; οἱ -συνηγμένοι ἐν Ξόει Βοιωτοί Supp.Epigr.2.871 (Egypt, ii B. C.) ; to be combined, τὰ ἐκ τῶν πληθυντικῶν εἰς τὰ ἑνικὰ -όμενα Longin.24.1 ; ἐπισυναχθέντες τόκοι accumulated interest, PGrenf.2.72.8 (iii/iv A. D.), cf. PFlor.1.46.14 (ii A. D.) ; ἐπισυναγόμενος ἀριθμός counted up, Ptol.Tetr.43.    II bring in, in a discussion, περιττὸν-ειν καὶ ταύτας Phld.Acad.Ind.28.    2 Astrol., = ἐπισυμφέρω, Vett.Val.288.29.    III conclude, infer, συλλογιζόμενοι τὸν μεταξὺ χρόνον ἐπισυνάγουσιν ὅτι.. Procl.Hyp.5.54.

German (Pape)

[Seite 987] (s. ἄγω), danach, dazu zusammenführen, versammeln, Pol. 5, 97, 3; N. T. u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπισυνάγω: συνάγω ἐπὶ τὸ αὐτό, Πολύβ. 1. 75, 2., 5. 97, 3· ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου Εὐαγγ. κ. Ματθ. κγ΄, 37, κτλ. ― Παθ., Πλούτ. 2. 894Α ἐπισυστέλλω, «οἱ σφῆκες τὴν κοιλίαν ἐπισυνηγμένην ἄγαν ἔχουσι» Ἡσύχ. ἐν λέξει σφηκίσκος, πρβλ. Σουΐδ. ἐν λέξει σφηκώδεις.

French (Bailly abrégé)

rassembler en outre.
Étymologie: ἐπί, συνάγω.