θαμπώνω
χλανίσι δὲ δὴ φαναῖσι περιπεπεµµένοι καὶ µαστίχην τρώγοντες, ὄζοντες µύρου. τὸ δ’ ὅλον οὐκ ἐπίσταµαι ἐγὼ ψιθυρίζειν, οὐδὲ κατακεκλασµένος πλάγιον ποιήσας τὸν τράχηλον περιπατεῖν, ὥσπερ ἑτέρους ὁρῶ κιναίδους ἐνθάδε πολλοὺς ἐν ἄστει καὶ πεπιττοκοπηµένους → Dressed up in bright clean fine cloaks and nibbling pine-thistle, smelling of myrrh. But I do not at all know how to whisper, nor how to be enervated, and make my neck go back and forth, just as I see many others, kinaidoi, here in the city, do, and waxed with pitch-plasters.
Greek Monolingual
και θαμβώνω και θαμβώ, -όω (AM θαμβοῡμαι, -όομαι)
νεοελλ.
1. χάνω τη στιλπνότητα ή τη διαύγεια μου («θάμπωσε ο καθρέφτης»)
2. αφαιρώ ή μειώνω τη στιλπνότητα ή τη διαφάνεια, θολώνω («από τους καπνούς θάμπωσαν τα τζάμια του καφενείου»)
3. προκαλώ σε κάποιον θάμβος, θάμπωμα, συσκότιση («το φως του προβολέα μάς θάμπωσε»)
4. προκαλώ σε κάποιον διανοητική σύγχυση ή κατάπληξη («τον θάμπωσε η ομορφιά της»)
5. παθαίνω συσκότιση, σύγχυση ή εξασθένηση της όρασης («θάμπωσα από το πολύ φως»)
μσν.
μέσ. θαμβοῡμαι, -όομαι εκπλήττομαι
αρχ.
μέσ. είμαι τρομαγμένος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θάμπος (< θάμβος) είτε < θαμπός (< θαμβός), ανάλογα με τη σημασία της λ.].
