κρημνός

English (LSJ)

(A), ὁ, heterocl.pl. κρημνά, τά,

   A v.l. for κρημνούς in Eus. Mynd.63:—overhanging bank, in Hom. (only Il.) of the bank of a river, edge of a trench, 12.54, 21.175,234,244, cf. Pi.O.3.22; κ. θαλάσσας Id.Fr.201; κ. μαλακοί Arist.HA615b31; later, beetling cliff, crag, ἀπὸ τοῦ κ. ὠθέειν Hdt.4.103; ἀναθεῖναι ἐπὶ κρημνόν τιν' Ar.Pl.69; κατὰ τῶν κ. ἅλλεσθαι down from the cliffs of Epipolae, Th.7.45; κατὰ κ. ῥιφέντες Pl.Lg.944a; οἱ K., the Screes, on the Sea of Azof, Hdt.4.20, 110.    2 in pl., edges of an ulcer, Hp.Loc.Hom.29.    3 labia pudendi, ib.47, Poll.2.174, Ruf.Onom.112.
κρημνός (B),

   A v. κριμνός.

Greek (Liddell-Scott)

κρημνός: ὁ, (κρεμάννυμι) ὡς καὶ νῦν, παρ᾿ Ὁμ. (ἐν Ἰλ.), συχν. ἐπὶ τῆς ἀνωφεροῦς ἢ ἀποτόμου ὄχθης ποταμοῦ, ἢ ἄκρας χαρακώματος, Μ. 54., Φ. 175, 234, 244· οὕτω παρὰ Πινδ. Ο. 3. 39, Ἀποσπ. 215· ἀκολούθως, ἀπόκρημνος καὶ προέχων βράχος, ἀπορρὼξ πέτρα (πρβλ. τὸ τοῦ Οὐεργιλίου scopulis pendentibus), ἀπὸ τοῦ κρημνοῦ ὠθέειν Ἡρόδ. 4. 103· ἀναθεῖναι ἐπὶ κρημνόν τιν᾿ Ἀριστοφ. Πλ. 69· κατὰ τῶν κρημνῶν ἅλλεσθαι, ἀπὸ τῶν κρημνῶν κάτω, ἐπὶ τῶν Ἐπιπολῶν, Θουκ. 7. 45· κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες Πλάτ. Νόμ. 944Α· τὸ πτηνὸν ὁ μελισσοφάγος (μέροψ) κτίζει τὴν φωλεάν του εἰς κρημνοὺς μαλακούς, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 13, 3. 2) ἐν τῷ πληθ., τὰ χείλη ἢ ἄκρα πληγῆς, Ἱππ. 418. 44. 3) τὰ χείλη τοῦ γυναικείου αἰδοίου, labia pudenti, Ἱππ. 423, 27 κἑξ., «τὰ ἑκατέρωθεν (τῆς κλειτορίδος) σαρκώδη μυρτοχειλίδες ἢ κρημνοὶ ἢ πτερυγώματα» Πολυδ. Βʹ, 174.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
pente très rude, lieu escarpé, précipice, falaise ; οἱ Κρημνοί HDT les Escarpements, lieu près de la mer d’Azov.
Étymologie: R. Κρεμ, v. κρεμάννυμι.

English (Autenrieth)

(κρέμαμαι): steep, over hanging bank, often of the gullied banks of the Scamander, Il. 21.26, 175.

English (Slater)

κρημνός
   a bank of a river, lake. ζαθέοις ἐπὶ κρημνοῖς Ἀλφεοῦ (O. 3.22) παρὰ Βοιβιάδος κρημνοῖσιν (P. 3.34) Αἰγυπτίαν Μένδητα, πὰρ κρημνὸν θαλάσσας ἔσχατον Νείλου κέρας (cf. fr. 82: it lies near the junction of the Nile's eastern branch and lake Tanais) fr. 201. 1.
   b cliff Κύ]νθιον παρὰ κρημνόν (Pae. 12.8)

English (Strong)

from κρεμάννυμι; overhanging, i.e. a precipice: steep place.

English (Thayer)

κρημνοῦ, ὁ (from κρεμάννυμι), a steep (place), a precipice: Homer down.)

Greek Monolingual

ο (AM κρημνός)
απότομο πρανές με γεώδη υλικά που είναι σχεδόν κατακόρυφο και σχηματίζεται κατά μήκος τών ακτογραμμών ή τών κλιτύων, γκρεμός («θαλάσσιος κρημνός»)
νεοελλ.
ιατρ. τμήμα ιστού ή οστού στο οποίο διατηρούνται τα τροφοφόρα αγγεία και το οποίο χρησιμοποιείται, ελεύθερο ή εξαρτώμενο από μίσχο, για την κάλυψη ιστικών ελλειμμάτων.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. γκρεμός].

Greek Monotonic

κρημνός: ὁ (κρήμναμαι), ύψωμα που προεξέχει, όπως η απότομη όχθη ποταμού, άκρη τάφρου, σε Ομήρ. Ιλ.· έπειτα, γκρεμώδης βράχος, απόκρημνος βράχος, κατσάβραχο, σε Ηρόδ., Αριστοφ.· κατὰ τῶν κρημνῶν, κάτω από τους βράχους των Επιπολών, σε Θουκ.

Russian (Dvoretsky)

κρημνός: ὁ1) гора, крутизна, круча, утес (κρημνοῦ ἀπαΐξας Hom.; κρημνοὶ καὶ ῥήγματα τῆς γῆς Arst.): ποταμοῖο ὑπὸ κρημνούς Hom. под крутыми берегами реки; κρημνοὶ ἐπηρεφέες Hom. высокие края (рва); κατὰ τῶν κρημνῶν ἅλλεσθαι Thuc. прыгать с обрывов;
2) гора (Μυσίων ἀπὸ κρημνῶν Soph.; ирон. κρημνοὶ λόγων Arph.).