ἀπόκροτος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ον, A beaten or trodden hard, γῆ, χωρίον, Th.7.27, X.Eq. 7.15, cf. Hero Aut.2.1: generally, hard, χηλαὶ καὶ ὁπλαί Plu.2.98d: Medic., ἀρτηρία Gal.19.405; πῶρος ib.442: metaph., ψυχὴ λιθίνη καὶ ἀ. Ph.2.165, cf. Ptol. Tetr.155. Adv. -τως without fail, PGrenf.2.89.3 (vi A. D.), etc.; cf.Hsch. s.v. διακρότως. II of style, sonorous, Anon.in Rh.191.20, 225.11.
German (Pape)
[Seite 309] hart, eigtl. festgestampft, von festem Boden, Thuc. 7, 27; χωρίον Xen. Equ. 7, 15; Sp.; Plut. καὶ τραχυτέρα γῆ educ. lib. 4 M.; von den harten Hufen der Pferde, ὁπλαὶ ἀπόκροτοι de fortuna p. 304; auch = steil, abschüssig, Hel.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπόκροτος: -ον, ὁ καλῶς πεπατημένος, τραχύς, στερεός, ἐπὶ ἐδάφους, γῆ, χωρίον, Θουκ. 7. 27, Ξεν. Ἱππ. 7. 15: - ἐν γένει, σκληρός, ἐπὶ τῶν ὀνύχων τῶν ζῴων, Πλούτ. 2. 98D: ἐπὶ σκληροῦ φύματος ἤ οἰδήματος, Παῦλ. Αἰγ.: - μεταφ. ψυχή λιθίνη καὶ ἀπόκροτος Φίλων 2. 165· πρβλ. σημ. Κοραῆ εἰς Ἡλιοδ. Αἰθ. τ. 2, σ. 288. -Ἐπίρρ. -τως Ἐπιφάν. τ. 1, σ. 813.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui résonne à cause de sa dureté, dur, sec.
Étymologie: ἀπό, κρότος.
Spanish (DGE)
-ον
I 1batido, apisonado γῆ Th.7.27, Plu.2.2e, χωρίον X.Eq.7.15, τὸ ἔδαφος Hero Aut.2.1
•en gener. duro, rígido ὁπλαί Plu.2.98d, ἀρτηρία Gal.19.405
•fig. λιθίνη καὶ ἀ. ψυχή Ph.2.165, cf. Ptol.Tetr.3.14.3, Epiph.Const.Haer.70.2.5 (p.234.16).
2 irrevocable, inviolable de un documento ἀντιφώνησις PFlor.343.3 (V d.C.).
II en ret. sonoro ὁ μὲν ἡρῷος ῥυθμός ἐστι σεμνὸς ἤτοι ἀπόκροτος Anon.in Rh.191.20, cf. 225.11.
III adv. -ως en firme, irrevocablemente, rígidamente ὀφείλω σοι καθαρῶς καὶ ἀ. PMasp.164.4, ὁρίζειν Epiph.Const.Haer.70.2 (p.234.9), ὀφείλειν καὶ χρεωστεῖν PGrenf.2.89.3 (VI d.C.), παρασχεῖν SB 9772.5, Hsch.s.u. διακρότως.
Greek Monolingual
ἀπόκροτος, -ον (Α) κρότος
1. (για έδαφος) αυτός που έχει πατηθεί καλά, στερεός
2. σκληρός, τραχύς
3. πείσμων.
Greek Monotonic
ἀπόκροτος: -ον (κροτέω), αυτός που έχει χτυπηθεί ή πατηθεί καλά, συμπαγής, λέγεται για έδαφος, σε Θουκ.
Russian (Dvoretsky)
ἀπόκροτος: твердый, плотный (γῆ Thuc., Plat.; χωρίον Xen.; ὁπλαί Plut.).
Middle Liddell
κροτέω
beaten or trodden hard, of ground, Thuc.
