ἀκανθοβάτης
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ου, ὁ, walking among thorns, nickname of grammarians, AP11.322 (Antiphan.): —fem. ἀκανθο-βάτις, ιδος, ib.7.198 (Leon.).
Spanish (DGE)
-ου
• Prosodia: [ᾰκανθοβᾰ-]
caminante entre espinas σῆτες ἀκανθοβάται de los gramáticos AP 11.322 (Antiphan.).
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
qui marche sur des épines ; fig. c. ἀκανθολόγος.
Étymologie: ἄκανθα, βαίνω.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκανθοβάτης: -ου, ὁ, ὁ περιπατῶν διὰ μέσου ἀκανθῶν, σκωπτικὸν ἐπώνυμον τῶν Γραμματικῶν, Ἀνθ. Π. 11. 322· πρβλ. ἄκανθα, Ι. 4: - θηλ.: ἀκανθοβάτις, ιδος, Ἀνθ. Π. 7. 198.
Greek Monolingual
ἀκανθοβάτης, ο (θηλ. ἀκανθοβάτις, -ιδος, η) (Α)
όποιος περπατάει επάνω ή ανάμεσα στ’ αγκάθια
λέγεται κυριολεκτικά («ἀκανθοβάτιν ἀκρίδα») και μεταφορικά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἄκανθα + -βάτης < βαίνω].
Greek Monotonic
ἀκανθοβάτης: [ᾰ], -ου, ὁ (βαίνω), αυτός που περπατά, βαδίζει ανάμεσα σε αγκάθια, σκωπτικό παρωνύμιο των Γραμματικών, των Αλεξανδρινών φιλολόγων, σε Ανθ.· θηλ. ἀκανθοβάτις, -ιδος, στον ίδ.
Russian (Dvoretsky)
ἀκανθοβάτης: ου adj. m шествующий по терниям: ἀκανθοβάται σῆτες Anth. (ирон. об ученых-грамматиках) ползающие по терниям черви.
Middle Liddell
βαίνω
walking among thorns, nickname of grammarians, Anth.:—fem. ἀκανθοβάτις, ιδος, Anth.
