κωθωνίζω
ἀναγκαίως δ' ἔχει βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν εἶναι, τὸν δὲ μή → But it is our inevitable lot to harvest life like a fruitful crop, for one of us to live, one not. (Euripides, Hypsipyle fr. 60.94ff.)
English (LSJ)
make drunken, Hsch., Phot.:—Pass., drink hard, κ. ταῖς μεγάλαις (sc. κύλιξι) Arist.Pr.872b28, cf. LXXEs.3.15, Mnesith. ap.Ath.11.484a, Phylarch.1 J., Gal.UP4.13; κ. ἀφ' ἡμέρας, de die potare, Plb.23.5.9; κεκωθωνισμένος inebriated, Eub.126, cf. PSI3.172.23 (ii B.C.).
German (Pape)
[Seite 1541] bechern, zechen, gew. im med., sich bezechen, sich betrinken, bei Ath. XI, 483, βεβρεγμένος ἥκω καὶ κεκωθωνισμένος Eubul. ib. I, 23 b, vgl. Phylarch. ibd. VIII, 334 b; Arist. probl. 3, 14; Pol. 24, 5, 9 u. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
κωθωνίζω: μέλλ. Ἀττ. -ιῶ, μεθύσκω τινά, Φώτ., Ἡσύχ.· ― Παθ., πίνω «’ς τὰ γερά», κ. ταῖς μεγάλαις (δηλ. κύλιξι) Ἀριστ. Προβλ. 3. 12, πρβλ. Μνησίθ. παρ’ Ἀθην. 484Α, 334Β· κ. ἀφ’ ἡμέρας, de die potare, Πολύβ. 24, 5, 9· κεκωθωνισμένος, μεμεθυσμένος, Εὔβουλ. ἐν Ἀδήλ. 5, κτλ.
Greek Monolingual
κωθωνίζω (Α) κώθων
1. κάνω κάποιον να μεθύσει, μεθώ κάποιον
2. μέσ. κωθωνίζομαι
πίνω πολύ, μεθώ («ὁ δὲ βασιλεὺς καὶ Ἀμὰν έκωθωνίζοντο», ΠΔ).
