ληϊστήρ
From LSJ
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
ῆρος, ὁ, v. λῃστήρ.
German (Pape)
[Seite 39] ῆρος, ὁ, der Beutemacher, Plünderer, Räuber, wie λῃστής, Od. 3, 72 u. öfter; auch sp. D.
French (Bailly abrégé)
ῆρος (ὁ) :
qui fait du butin, pillard.
Étymologie: ληΐζομαι.
Greek Monolingual
ληϊστήρ, -ῆρος, ὁ (Α) βλ. ληστήρ.
Greek Monotonic
ληϊστήρ: -ῆρος, ὁ, Επικ. τύπος του λῃστής, κλέφτης, ιδίως, πειρατής, κουρσάρος, σε Ομήρ. Οδ.
Russian (Dvoretsky)
ληϊστήρ: ῆρος ὁ разбойник, грабитель Hom.
