ποῦ

English (LSJ)

Ion. κοῦ, interrog. Adv.

   A where? Hom., etc.; freq. c. dat. pers., ποῦ δέ οἱ ἔντεα κεῖται . .; Il.10.407; π. τοι τόξον; 5.171; π. τοι Δηΐφοβος... π. δέ τοι Ὀθρυονεύς; 13.770, 772; ἀλλ' ἡμὶν Αἴας ποὖστιν; S. Aj.733; π. μοί ποτε ναίει; Id.OC137 (lyr.); rarely with Verbs of motion in early authors, v. που sub fin.:—c. gen. loci, π. χθονός; where in the world? A.Pers.231; π. γῆς; S.Aj.984, OT108, etc.; π. τῆς χώρας; X.Eq.Mag.7.14; τὴν σοφίαν . . π. χοροῦ τάξομεν; in what part of the chorus? Pl.Euthd.279c.    2 so in a sense not strictly local, π. ποτ' εἶ φρενῶν; S.El.390; π. γνώμης ποτ' εἶ; Id.Ant.42; π. ποτ' εἰμὶ πράγματος; Id.Tr.375; π. σοι τύχης ἕστηκεν; at what point of fortune stands he? Id.Aj.102.    II of manner, how? E.IA406, Or.802; to express an inference very strongly, κοῦ γε δὴ . . οὐκ ἂν χωσθείη κόλπος . .; how then would it not . . ? i.e. it certainly would... Hdt.2.11, cf. Th.8.27 codd.; in Trag., in indignant questions, how? by what right? π. σὺ στρατηγεῖς τοῦδε; S.Aj.1100; ποῦ σὺ μάντις εἶ σαφής; Id.OT390, cf. Ph.451, E.Heracl.369 (lyr.), 510; π. γάρ ἐστι δίκαιον; D.37.41, cf. 23.58.

German (Pape)

[Seite 690] Fragewort, wo? ποῦ τοι τόξον, Il. 5, 171; ποῦ δέ οἱ ἔντεα κεῖται Ἀρήϊα, ποῦ δέ οἱ ἵπποι, 10, 407; auch ποῦ τοι ἀπειλαὶ οἴχονται, 13, 219, wo sind die Drohungen? denn οἴχομαι ist fortsein, ohne Beziehung auf ein bestimmtes Ziel, also nicht: wohin zu übersetzen; c. genit., ποῦ σφε θήσομεν χθονός; Aesch. Spt. 993, vgl. Pers. 227, u. öfter; εἰσὶ ποῦ γῆς, Soph. O. R. 108, u. öfter, auch übertr., ποῦ χρὴ τίθεσθαι ταῦτα, ποῦ δ' αἰνεῖν, Phil. 449; vgl. ποῦ ποτ' εἰμὶ πράγματος, Trach. 374; ποῦ σοι τύχης ἕστηκεν, Ai. 102; ποῦ ποτ' εἶ φρενῶν, El. 382; und ähnlich in Prosa überall, z. B. ποῦ δὴ βούλει καθεζόμενοι ἀναγνῶμεν, Plat. Phaedr. 228 e.

Greek (Liddell-Scott)

ποῦ: Ἰων. κοῦ; ἐρωτημ. ἐπίρρ., ἐπὶ εὐθείας ἢ πλαγίας ἐρωτήσ. ἔχον ἀντίστοιχον τὸ ἀναφορικὸν ὅπου, (κυρίως γεν. τοῦ *πός; quis?), ὡς καὶ νῦν, ποῦ; ἐν ποίῳ τόπῳ; Λατ. ubi? Ὅμ. κλπ.· συχν. μετὰ δοτ. προσ., ποῦ δὲ οἱ ἔντεα κεῖται...; Ἰλ. Κ. 407· ποῦ τοι τόξον; Ε. 171· ποῦ τοι Δηίφοβος..., ποῦ δέ τοι Ὀθρυνεύς; Ν. 770 κἑξ.· ἀλλ’ ἡμῖν Αἴας ποὖστιν Σοφ. Αἴ. 733· ποῦ μοί ποτε ναίει; ὁ αὐτ. ἐν Ο. Κ. 137· οὐδαμοῦ μετὰ ῥημάτων κινήσεως παρὰ τοῖς δοκίμοις συγγραφεῦσιν, ἴδε ποὺ ἐν τέλ.· ― μετὰ γεν. τόπου, ποῦ γῆς; ποῦ χθονός; εἰς ποῖον μέρος τῆς γῆς; Λατ. ubinam terrarum? Αἰσχύλ. Πέρσ. 231, Σοφ. Αἴ. 984, Ο. Τ. 108, κτλ.· ποῦ τῆς χώρας; Ξεν. Ἱππαρχ. 7. 14· τὴν σοφίαν... ποῦ χοροῦ τάξομεν; εἰς ποῖον μέρος τοῦ χοροῦ; Πλάτ. Εὐθύδ. 279C. 2) οὕτως ἐπὶ ἐννοίας οὐχὶ αὐστηρῶς τοπικῆς, ποῦ ποτ’ εἶ φρενῶν; Σοφ. Ἠλ. 399· ποῦ γνώμης εἶ; ὁ αὐτ. ἐν Ἀντ. 42· ποῦ ποτ’ εἰμὶ πράγματος; ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 345· ποῦ σοι τύχης ἔστηκεν; εἰς ποῖον σημεῖον τῆς τύχης ἵσταται; ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 102. ΙΙ. ὡσαύτως ἐπὶ τρόπου, πῶς; Εὐρ. Ι. Α. 406, Ὀρ. 802, ἔνθα ἴδε Πόρσ. (792)· πρὸς ἰσχυρὰν ἔκφρασιν συμπεράσματος, κοῦ γε δή... οὐκ ἂν χωσθείη κόλπος...; πῶς δὲν θά..., δηλ. ἀναμφιβόλως θά..., Ἡρόδ. 2. 11, πρβλ. Arnold εἰς Θουκ. 8. 27· ὡσαύτως παρὰ Τραγ., ἐπὶ ἐρωτήσεων γενομένων μετ’ ἀγανακτήσεως, πῶς; τίνι δικαιώματι, ποῦ σὺ στρατηγεῖς τοῦδε; Σοφ. Αἴ. 1100· ποῦ σὺ μάντις εἶ σαφής; ὁ αὐτ. ἐν Ο. Τ. 390, πρβλ. Φιλ. 451, Εὐρ. Ἡρακλ. 369 (ἔνθα ἴδε Elmsl.), 510· οὕτω, ποῦ γάρ ἐστι δίκαιον; Δημ. 978. 14, πρβλ. 638. 7. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 499.