ἐσωτερικός
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
English (LSJ)
ή, όν,
A inner, esoteric : ἐσωτερικά, τά, of certain Stoic doctrines, Gal.5.313 ; ἐ. μαθήματα Iamb.Comm.Math.18 ; of persons, -κοί, οἱ, the disciples of Pythagoras, Id.VP17.72 ; μέμνησο τὸν μὲν ἐ., τὸν δὲ ἐξ. καλεῖν (of Aristotle), Luc.Vit.Auct.26. (Prob. coined to correspond with ἐξωτερικός (q.v.).)
German (Pape)
[Seite 1046] innerlich, dem ἐξωτερικός entgeggstzt, Luc. vit. auct. 26.
Greek (Liddell-Scott)
ἐσωτερικός: -ή, -όν, ἀνήκων εἰς τὰ ἔσω: τὰ ἔργα τοῦ Ἀριστοτέλους διῃροῦντο εἰς ἐσωτερικὰ καὶ εἰς κοινὰ καὶ ἐξωτερικὰ (πρβλ. ἐξωτερικός), Κλήμ. Ἀλ. 68· καὶ ὁ Λουκ. ἐν Βίων Πράσει 26 παριστᾷ τὸν Ἀριστοτέλη ὡς παρουσιάζοντα διττὴν ὄψιν (μέμνησο τὸν μὲν ἐσωτερικὸν τὸν δὲ ἐξωτερικὸν καλεῖν): ― ἀλλὰ τὴν λέξιν δὲν μεταχειρίζεται αὐτὸς ὁ Ἀριστ., καὶ πιθανῶς ἐπενοήθη ὅπως ἀντιστοιχῇ πρὸς τὸ ἐξωτερικὸς (ὃ ἴδε) ὅπερ αὐτὸς μεταχειρίζεται.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
de l’intérieur, càd de l’intimité, réservé aux seuls adeptes.
Étymologie: ἐσώτερος.
