τλημόνως
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
German (Pape)
[Seite 1123] adv. von τλήμων; ἤντλουν κακά, Aesch. Ch. 737; μένειν χρὴ τλημόνως, Eur. Suppl. 947, u. öfter.
French (Bailly abrégé)
adv.
1 dans le malheur, misérablement;
2 avec courage.
Étymologie: τλήμων.
Russian (Dvoretsky)
τλημόνως:
1 мученически, в страданиях (τεθνάναι Eur.);
2 стойко, мужественно (ἀντλεῖν κακά Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
τλημόνως: Ἐπίρρ. τοῦ τλήμων, μετὰ καρτερίας, τὰ μὲν ἄλλα τλημόνως ἤντλουν κακὰ Αἰσχύλ. Χο. 748· μένειν χρὴ τλημόνως Εὐρ. Ἱκ. 947. - Καθ’ Ἡσύχ.: «τλημόνως· ἐλεεινῶς». - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 73.
Greek Monolingual
Α
επίρρ. βλ. τλήμων.
Greek Monotonic
τλημόνως: επίρρ. του τλήμων.
Middle Liddell
adverb of τλήμων
