Στύγιος

English (LSJ)

[ῠ], α, ον, A.Pers.668 (lyr.); also ος, ον E.Med.195 (anap.), Hel.1339(lyr.), Plu. (v. infr.): (Στύξ):—

   A Stygian, of the nether world, ἀχλύς A.l.c.; δόμος S.OC1564 (lyr.); ποταμός Pl.Phd.113c.    II = στυγητός, hateful, abominable, λῦπαι, ὀργαί, E. ll. cc.; ἡμέρα Plu.2.828a.

Greek (Liddell-Scott)

Στύγιος: [ῠ], -α, -ον, Αἰσχύλ. Πέρσ. 668· ὡσαύτως, ος, ον, Εὐρ. Μήδ. 195, Ἑλ. 1355· (Στύξ)· - ὁ ἀνήκων εἰς τὴν Στύγα, ἐκ τοῦ κάτω κόσμου, ἀχλὺς Αἰσχύλ. ἔνθ’ ἀνωτ.· δόμος Σοφ. Ο. Ι. 1564· ποταμὸς Πλάτ. Φαίδων 113C. ΙΙ. = στυγητός, μισητός, βδελυκτός, ἀπεχθής, λῦπαι, ὀργαὶ Εὐρ. ἔνθ’ ἀνωτ.· ἡμέρα Πλούτ. 2. 828Α.

French (Bailly abrégé)

α ou ος, ον :
1 du Styx, infernal;
2 p. ext. odieux, horrible, néfaste.
Étymologie: Στύξ.

Greek Monotonic

Στύγιος: [ῡ], -α, -ον και -ος, -ον (Στύξ),·
I. αυτός που ανήκει στη Στύγα, στον Κάτω Κόσμο, σε Αισχύλ., Σοφ.
II. = στυγητός, μισητός, αποτρόπαιος, σε Ευρ.