δέλτα

From LSJ
Revision as of 21:32, 30 December 2018 by Spiros (talk | contribs) (3)

ὃ σὺ μισεῖς ἑτέρῳ μὴ ποιήσεις → don't do to others what you don't want them to do to you

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: δέλτα Medium diacritics: δέλτα Low diacritics: δέλτα Capitals: ΔΕΛΤΑ
Transliteration A: délta Transliteration B: delta Transliteration C: delta Beta Code: de/lta

English (LSJ)

τό, indecl.,

   A the letter δέλτα: gen. δέλτατος Democr.20. (Hebr. dāleth 'door'.)    II anything shaped like a Δ, esp. island formed by the mouths of a large river, as the Nile, Hdt.2.13, etc.; of the Indus, Str.15.1.33, Arr.An.5.4.1, etc.    2 adverbially, δ. παρατετιλμέναι Ar.Lys.151.    III = δελτωτόν, Ptol.Tetr.27.

German (Pape)

[Seite 544] τό, indecl., 1) der vierte Buchstab des griechischen Alphabets, Xen. Mem. 4, 2, 13, s. oben δ. – 2) der zwischen den Nilarmen liegende Theil Unterägyptens, von seiner dreieckigen Gestalt, Her. u. A. – 3) = αἰδοῖον γυναικεῖον, Ar. Lys. 151.

Greek (Liddell-Scott)

δέλτα: τό, ἄκλιτ., ἴδε ἐν Δ δ· γεν. δέλτατος ἐν Α. Β. 781. ΙΙ. πᾶν τὸ ἔχων σχῆμα Δ, ἰδίως ὄνομα τῶν νήσων, ἃς σχηματίζουσι τὰ στόμια μεγάλων ποταμῶν, οἷον τοῦ Νείλου, Ἡρόδ. 2. 13, κτλ.· τοῦ Ἰνδοῦ, Στράβων 701, Ἀρρ. 5. 4, κτλ, 2) τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον, Ἀριστοφ. Λυσ. 151.

French (Bailly abrégé)

(τό) :
indécl.
I. delta, 4ᵉ lettre de l’alphabet grec (v. Δ, δ);
II. p. anal.
1 pays en forme de Δ : le delta des bouches du Nil ; le delta de Thrace, près du Bosphore;
2 pubis de la femme Eust..
Étymologie: emprunt sémit. ; cf. hébr. daleth « porte ».

Greek Monolingual

το (AM δέλτα)
1. το τέταρτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου
2. κάθε τι που έχει το σχήμα ισόπλευρου ή ισοσκελούς τριγώνου
3. τριγωνική προσχωματική ζώνη που σχηματίζεται στις εκβολές ποταμών («το δέλτα του Νείλου»)
νεοελλ.
1. φυσ. κράμα μετάλλων (χαλκού, σιδήρου, μολύβδου κ.ά.) που δύσκολα οξειδώνεται και χρησιμοποιείται για την κατασκευή ελίκων πλοίων και άλλων μηχανημάτων
2. ναυτ. ο πλωτήρας του κοινού δρομόμετρου, το δελτωτό
μσν.
εκκλ. «δέλτα μυστικόν» — τρίγωνο που περιβάλλεται από ακτίνες, στο οποίο ζωγραφίζεται ο οφθαλμός του Θεού ή αναγράφεται στα Εβραϊκά το όνομα του Ιεχωβά
αρχ.
1. το γυναικείο αιδοίο
2. ο αστερισμός του τριγώνου, το δελτωτόν.
[ΕΤΥΜΟΛ. < dāleth του βορειοσημιτικού (φοινικικού) αλφαβήτου].

Greek Monotonic

δέλτα: τό,
I. άκλιτο δέλτα, βλ. Δ, δ.
II. οτιδήποτε έχει το σχήμα του· ονομασία μικρών νησιών που σχηματίζονται από τις εκβολές μεγάλων ποταμών, όπως του Νείλου, σε Ηρόδ.