ἐπιθυμητής
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
English (LSJ)
οῖ, ὁ,
A one who longs for or desires, νεωτέρων ἔργων Hdt.7.6; [δογμάτων] And.4.6; ἔργων Lys.12.90; τιμῆς, σοφίας, Pl.R.475b, etc.; φύσει πολέμου ἐ. Arist.Pol.1253a6; κακῶν 1 Ep.Cor.10.6; ἀλλοτρίων BGU531 ii 22 (ii A.D.). 2. abs., lover, follower, X.Mem.1.2.60. b. one who lusts, LXX Nu.11.34.
German (Pape)
[Seite 943] ὁ, der Begehrende, Wünschende; νεωτέρων ἔργων Her. 7, 6; Andoc. 4, 6; σοφίας Plat. Rep. V, 475 b; καὶ ἐραστής Legg. I, 643 e; Liebhaber, Anhänger, Xen. Mem. 1, 2, 60.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
1 qui désire, partisan de, amateur ou ami de;
2 disciple.
Étymologie: ἐπιθυμέω.
English (Strong)
from ἐπιθυμέω; a craver: + lust after.
English (Thayer)
ἐπιθυμητου, ὁ (ἐπιθυμέω), one who longs for, a craver, lover, one eager for: κακῶν, Herodotus down.
Greek Monolingual
ἐπιθυμητής, ὁ (και θηλ. ἐπιθυμήτειρα) (Α) επιθυμώ
1. αυτός που επιθυμεί, που ορέγεται κάτι («τιμῆς ἐπιθυμηταί», Πλάτ.)
2. (απολ.) φίλος, ακόλουθος, οπαδός («πολλοὺς ἐπιθυμητὰς λαβών», Ξεν.)
3. αυτός που ρέπει στις σαρκικές απολαύσεις, ο ακόλαστος («ἔθαψαν τὸν λαὸν τὸν ἐπιθυμητήν», ΠΔ).
Greek Monotonic
ἐπιθῡμητής: -οῦ, ὁ,
1. κάποιος που λαχταρά ή επιθυμεί κάτι, με γεν., σε Ηρόδ. κ.λπ.
2. απόλ., ένθερμος φίλος ενός πράγματος, οπαδός, σε Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιθῡμητής: οῦ ὁ
1) (страстный) любитель, ревнитель, поклонник (σοφίας Plat.; πολέμου Arst.): τιμῆς ἐ. Plat. честолюбец; νεωτέρων ἔργων ἐ. Her. любитель новизны, перемен; ἐ. κακῶν NT человек с дурными наклонностями;
2) сторонник, последователь (sc. Σωκράτους Xen.).
