ῥέγκω

From LSJ
Revision as of 07:20, 3 January 2019 by Spiros (talk | contribs) (2b)

Μήποτε λάβῃς γυναῖκας εἰς συμβουλίαν → Consilia versas? Noli admittere mulierem → Zieh niemals Frauen zur Beratung mit hinzu

Menander, Monostichoi, 355
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ῥέγκω Medium diacritics: ῥέγκω Low diacritics: ρέγκω Capitals: ΡΕΓΚΩ
Transliteration A: rhénkō Transliteration B: rhenkō Transliteration C: regko Beta Code: r(e/gkw

English (LSJ)

   A snore, A.Eu.53, Eup. 267, Ar.Nu.5, al.; of horses, snort, E.Rh.785; of a dolphin asleep, Arist.HA537b3, 566b15:—in Ar.Eq.115 also in Med. ῥέγκεται, but (as Sch. observes) only to balance πέρδεται; but cf. ll. cc. infr.—The form ῥέγχω occurs in Hp.Aph.6.51, Arist. ll. cc., Men.Mon.711, Herod.8.2, LXX Jn.1.5,6, Orph.Fr.148: Med., τῆς πλευρᾶς ῥέγχομαι I am wheezing from my lung, POxy.1414.26 (iii A.D.), cf. AP11.343.

German (Pape)

[Seite 837] schnarchen; ῥέγκουσι δ' οὐ πλαστοῖσι φυσιάμασιν, Aesch. Eum. 53; Ar. Nub. 5. 11 u. öfter, auch med., Equ. 115; von Pferden, schnauben, θυμὸν ἐξ ἀντηρίδων ἔρεγκον, Eur. Rhes. 785; Sp., wie Luc. Cont. 1 u. öfter; nach den alten Gramm. altattische Form für ῥέγχω (s. unten). Es ist ein Ouomatopoectikon.

Greek (Liddell-Scott)

ῥέγκω: μέλλ. ῥέγξω, ῥέγχω, «ῥοχαλίζω», Λατ. sterto, Αἰσχύλ. Εὐμ. 53, Ἀριστοφ. Νεφ. 5, κ. ἀλλ.· ἐπὶ ἵππων, φυσῶ, φρυάττομαι, Εὐρ. Ρῆσ. 785· ἐπὶ δελφῖνος κοιμωμένου, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 4. 10, 11., 6. 12, 4· - ἐν Ἀριστοφ. Ἱππ. 115, ὡσαύτως ὡς ἀποθ. ῥέγκεται, ἀλλ’ (ὡς ὁ Σχολ. παρατηρεῖ) ἐτέθη οὕτως ὅπως ᾖ ὁμοιοκατάληκτον τῷ πέρδεται· ἀλλ’ ἴδε Ἀνθ. Π. 11. 343. - Ὁ τύπος ῥέγχω ἀπαντᾷ παρ’ Ἱππ. ἐν Ἀφ. 1258, Ἀριστ. ἔνθ’ ἀνωτ., Μένανδρ. ἐν Μονοστίχ. 711, πρβλ. ῥέγκος. (Ἐντεῦθεν ῥέγκοςῥέγχος, ῥογκιάω, καὶ ἴσως ὡσαύτως ῥύζω, ῥύγχος).

French (Bailly abrégé)

f. ῥέγξω, ao. ἔρρεγξα, pf. inus.
ronfler.
Étymologie: onomat.

Greek Monolingual

Α
βλ. ῥέγχω.

Greek Monotonic

ῥέγκω: μέλ. ῥέγξω, ροχαλίζω, Λατ. sterto, σε Αισχύλ., Αριστοφ.· λέγεται για άλογα, (ξε)φυσώ, ρουθουνίζω, σε Ευρ. (ηχομιμ. λέξη).

Russian (Dvoretsky)

ῥέγκω: реже ῥέγχω тж. med.
1) храпеть Aesch., Arph.;
2) (о животных) храпеть, сопеть или фыркать Eur., Arst.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: to snore, to snort (A., E., com., Arist. [v. l.]).
Other forms: ῥέγχω (Hp., Arist., Herod., hell. a. late). Note ῥεγχ-, ῥοχμ-, ῥωχμ-.
Compounds: Rarely w. ἀπο-, ὑπο-, παρα-.
Derivatives: ῥέγκ-ος (-χ-) n. snore with -ώδης snore-like, ῥέγξις f. id. (Hp.). -- Beside it some iterative-intensive formations with ο-voc.: ῥογκιῆν ῥέγκειν. Ἐπίχαρμος H. (after the verbs of disease in -ιάω); ῥογχάζειν H. as explanation of ῥυγχιάζειν with ῥογχ-ασμός = ῥέγχος (Gal.), -αστής = nasator (gloss.); ῥογχ-αλίζω to snore (gloss.; after γαργαλίζω a.o.); also ῥόγχος (Cael. Aur.), ῥωχμός = ῥέγχος (Erot.); to this ῥωγμός, ῥοχμός, ῥογμός to hiss (late medic.); ῥώχω to hiss, to chatter one's teeth (Sor., H.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Onomatop. word, that may have a close agreement in Celtis, in OIr. srennim snort < *srenk-nā-mi, with MIr. srēimm snoring < *srenk-s-mn̥ (would be Gr. *ῥέγχμα). -- WP. 2, 705, Pok. 1002; on it Meid IF 65, 39; on the formation cf. Schwyzer 692. Cf. ῥύγχος. -- The variation may point to a Pre-Greek word.