διακλάω

From LSJ
Revision as of 15:42, 6 January 2019 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "''' <b class="num">1)" to "'''<br /><b class="num">1)")

χωρίον ἔνθα οὐ προσβατὸν θανάτῳ → a spot where it is not accessible to death, a place where was no point accessible by death, a place where death was forbidden to set foot

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: διακλάω Medium diacritics: διακλάω Low diacritics: διακλάω Capitals: ΔΙΑΚΛΑΩ
Transliteration A: diakláō Transliteration B: diaklaō Transliteration C: diaklao Beta Code: diakla/w

English (LSJ)

   A break in twain, τόξα . . χερσὶ διακλάσσας (Ep. for -κλάσας) Il. 5.216.    II Pass., = διαθρύπτομαι, διακλᾶσθαι Ἰωνικῶς practise soft Ionian airs, cj. in Ar.Th.163; διακεκλασμένος enervated, Luc.Demon. 18; δ. ὄμμα prob. in Zeno Stoic.1.58; διακλώμενοι ῥυθμοί, opp. ἀνδρώδεις, D.H.Dem.43, cf. Comp.17.

German (Pape)

[Seite 582] (s. κλάω), durch-, zerbrechen; Iliad. 5, 216 τάδε τόξα ἐν πυρὶ θείην χερσὶ διακλάσσας; – gew. übertr., entkräften, verweichlichen, VLL. διαθρύπτω; διεκλῶντ' Ἰωνικῶς, sich weichlichen, ionischen Tänzen hingeben, Ar. Th. 163; θηλυδρίας καὶ διακεκλασμένος Luc. Demon. 18; auch διακλώμενοι ῥυθμοί, kraftlose, D. Hal. iud. Thuc. 43.

Greek (Liddell-Scott)

διακλάω: (ἴδε ἐν λ. κλάω), θραύω εἰς δύο, τόξα… χερσὶ διακλάσσας (Ἐπ. ἀντὶ -κλάσας) Ἰλ. Ε. 216. ΙΙ. ἐν τῷ παθ., ὡς τὸ διαθρύπτομαι, Λατ. frangi, διακλᾶσθαι Ἰωνικῶς, μεταχειρίζεσθαι τρόπους καὶ τσακίσματα Ἰων. (motus Ionici), Ἀριστοφ. Θεσμ. 163· διακεκλασμένος, ἐκνενευρισμένος, Λουκ. Δημών. 18· διακλώμενοι ῥυθμοί, ἀντίθ. ἀνδρώδεις, Διον. Ἁλ. π. Δημ. 43, κτλ.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 briser en deux;
2 briser, énerver, amollir.
Étymologie: διά, κλάω.

English (Autenrieth)

aor. part. διακλάσσᾶς: break in twain, Il. 5.216†.

Spanish (DGE)

• Morfología: [aor. part. διακλάσσας Il.5.216]
I tr.
1 partir en dos, partir τόξα ... χερσὶ διακλάσσας Il.l.c., cf. Q.S.10.107, (ἄρτον) LXX La.4.4, esp. en la Eucaristía ἄρτους διακλᾶν Cyr.Al.Luc.1.70.17, en v. pas. οἱ διακλώμενοι τῶν ἄρτων D.S.17.41, cf. Chrys.M.61.200
fig., del alma τὴν αὐστηρὰν ἐκλύει ψυχὴν καὶ διακλᾷ καὶ διαχεῖ Chrys.M.63.206, cf. M.62.228.
2 refractar en v. pas. διακλωμένας ... ἀκτίνας Damian.Opt.13.
II en v. med.-pas.
1 hacerse blando, muelle, flojo ὄμμα διακεκλασμένον Zeno Stoic.1.59, ἀνὴρ διακλώμενος afeminado D.Chr.33.60, cf. Luc.Demon.18, Gr.Nyss.Hom.in 1Cor.6.18 (p.215.16).
2 romperse διακλώμενοι ῥυθμοί D.H.Dem.43.13.

Greek Monotonic

διακλάω: μέλ. -άσω [ᾰ], μτχ. Επικ. αορ. αʹ διακλάσσας, σπάω στα δύο, σε Ομήρ. Ιλ.
II. στην Παθ., = διαθρύπτομαι, Παθ. παρακ. διακεκλασμένος, εκνευρισμένος, σε Λουκ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δια-κλάω in tweeën breken, stuk maken; overdr. ptc. perf. pass.: verwijfd.

Russian (Dvoretsky)

διακλάω:
1) разламывать (τόξα χερσί Hom.);
2) надламывать, расслаблять, изнеживать (θηλυδρίας καὶ διακεκλασμένος Luc.): διακλᾶσθαι Ἰωνικῶς Arph. исполнять томные ионические пляски.