κακκάω
Έγ', ὦ ταλαίπωρ', αὐτὸς ὧν χρείᾳ πάρει. Τὰ πολλὰ γάρ τοι ῥήματ' ἢ τέρψαντά τι, ἢ δυσχεράναντ', ἢ κατοικτίσαντά πως, παρέσχε φωνὴν τοῖς ἀφωνήτοις τινά –> Wretched brother, tell him what you need. A multitude of words can be pleasurable, burdensome, or they can arouse pity somehow — they give a kind of voice to the voiceless.
English (LSJ)
A cacare, Ar.Nu.1384, 1390.
German (Pape)
[Seite 1299] bessere Form für κακάω, w. m. s.
Greek (Liddell-Scott)
κακκάω: «κάμνω τὰ κακκά μου», παιδικὴ λέξις, κακκᾶν δ’ ἂν οὐκ ἔφθης φράσαι, κἀγὼ λαβὼν θύραζε ἐξέφερον ἂν καὶ προὐσχόμην σε, «δὲν ἐπρόφθανες νὰ ’πῇς ἔχω κακκὰ καὶ σ’ ἔπαιρνα ἔξω καὶ σὲ κρατοῦσα νὰ τὰ κάμῃς», Ἀριστοφ. Νεφ. 1383 (Βιβλ. κακᾶν), 1390.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
c. χέζω.
Étymologie: κάκκη.
Greek Monotonic
κακκάω: (κάκκη), cacare, σε Αριστοφ.
Russian (Dvoretsky)
κακκάω: Arph. = χέζω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κακκάω kakken.
Frisk Etymological English
Grammatical information: v.
Meaning: cacō (Ar. Nub. 1384, 1390), κάκκη human ordure (Ar. Pax 162).
Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]
Etymology: - Lallwort from childrens language with expressive gemination like Lat. cacāre, MIr. caccaim cacō, cacc ordure, NHG. kakken, Russ. kákatь, Arm. kakor dung etc.; W.-Hofmann s. cacō, Pok. 521. Cf. κόπρος.
