κολεόν
Πολλῶν ὁ καιρὸς γίγνεται διδάσκαλος → Rebus magistra plurimis occasio → Zum Lehrer wird für viele die Gelegenheit
English (LSJ)
Ep. and Lyr. usu. κουλεόν, τό,
A sheath, scabbard, ἕλκετο δ' ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος Il.1.194; κολεῷ μὲν ἄορ θέο Od.10.333; ἂψ δ' ἐς κουλεὸν ὦσε μέγα ξίφος Il.1.220; ξίφεος μέγα κουλεόν 3.272; ἀτὰρ περὶ κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον 11.30, cf. Od.11.98, Pi.N.10.6; κολεῶν ἐρυστὰ . . ξίφη S.Aj.730; φάσγανον κώπης λαβὼν ἐξεῖλκε κολεοῦ E. Hec.544; ἐν κολεῷ X.Cyr.1.2.9; μάχαιρα ἐλεφάντινον τὸ κολειὸν (sic) ἔχουσα IG22.1382.16 (κολεόν ib.1388.47); κολεὰ δύο ib.11(2).203B 39 (Delos, iii B.C.); κ., μέγα λώτινον ἔργον Theoc.24.45. 2 in insects, sheath, wing-case, Arist.HA531b24.
German (Pape)
[Seite 1472] τό, = κολεός; ion. κουλεόν, Il. 11, 30.
Greek (Liddell-Scott)
κολεόν: Ἰων. κουλεόν, ἴδε ἐν λ. κολεός.
French (Bailly abrégé)
οῦ (τό) :
fourreau d’une épée.
Étymologie: DELG pê apparenté à καλύπτω.
English (Autenrieth)
sheath or scabbard of a sword, made of metal, and decorated with ivory, Il. 11.30 ff., Il. 3.272.
English (Slater)
κολεόν
1 sheath κολεοῦ γυμνὸν τινάσσων φάσγανον ἵκετ (N. 1.52) μονόψαφον ἐν κολεῷ κατασχοῖσα ξίφος (N. 10.6)
Greek Monolingual
κολεόν και κουλεόν, τὸ (Α)
βλ. κολεός.
Greek Monotonic
κολεόν: Ιων. κουλεόν, τό, θήκη ξίφους, θηκάρι σπαθιού, Λατ. culeus, σε Όμηρ., Αττ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κολεόν -ου, τό, ep. κουλεόν, ook - ός -οῦ, ὁ schede (van een zwaard).
Russian (Dvoretsky)
κολεόν: τό эп.-ион. = κολεός.
Frisk Etymological English
Grammatical information: n.
Meaning: sheath of a sword (Il.; s. Trümpy Fachausdrücke 62).
Other forms: -ός m., with lengthening κουλ-.
Compounds: Also in compp., e. g. κολεό-πτερος sheath-winged (of beetles) (Arist.), σιδηρο-κόλεος with iron sheath (pap. IIIa).
Derivatives: Denomin. κολεάζοντες ὠθοῦντες εἰς κολεόν, περαίνοντες H. (sens. obsc., thus Ath. Mitt. 59, 66; Syrus Va) with κολεασμός τὸ περαίνεσθαι H. Agreeing with εἰλεός a. o. in ending, κολεόν, -ός may stand for *κολεϜ-όν and be in connection with καλύ-πτω, κέλυ-φος (s. vv.; Bechtel Lex. s. v.). Whether also κόλυθροι pl. testicle (Arist.) with Bq belongs here, remains uncertain (κόλυθρον, -τρον also with ripe figs [Ath. 3, 76f.]; cf. also σκόλυθρον). -
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Agreeing with εἰλεός a. o. in ending, κολεόν, -ός may stand for *κολεϜ-όν and be in connection with καλύ-πτω, κέλυ-φος (s. vv.; Bechtel Lex. s. v.). Whether also κόλυθροι pl. testicle (Arist.) with Bq belongs here, remains uncertain (κόλυθρον, -τρον also with ripe figs [Ath. 3, 76f.]; cf. also σκόλυθρον). - After Meillet BSL 30, 115 A. 1 κολεόν comes, like Lat. culleus leather sack from a Mediterranaean language (with coleus, culio scrotum as Etruscan forms); cf. W.-Hofmann s. v. So prob. Pre-Greek.