ὑποκλαίω
αἰὼν παῖς ἐστι παίζων, πεσσεύων∙ παιδός η βασιληίη → time is a child playing draughts; the kingship is a child's | a life-time is a child playing, playing checkers: the kingship belongs to a child | a whole human life-time is nothing but a child playing, playing checkers: the kingship belongs to a child | lifetime is a child at play, moving pieces in a game; kingship belongs to the child
English (LSJ)
Att. ὑποκλάω [ᾱ],
A shed secrettears, A.Ag.69 (anap., Casaubon ὑποκαίων).
German (Pape)
[Seite 1220] (s. κλαίω), dazu, dabei od. nur ein wenig weinen, οὔθ' ὑποκλαίων οὔτε δακρύων ὀργὰς παραθέλξει Aesch. Ag. 69.
Greek (Liddell-Scott)
ὑποκλαίω: Ἀττ. -κλάω, κλαίω ἠρέμα ἢ ὀλίγον, Αἰσχύν. Ἀγ. 69 (Casaub. ὑποκαίων), Γρηγ. Ναζ. τ. 1, σ. 908C.
French (Bailly abrégé)
1 pleurer en secret;
2 pleurer à la suite de : οἰμωγάς SOPH répéter des gémissements en parl. de l’écho.
Étymologie: ὑπό, κλαίω.
Greek Monolingual
και αττ. τ. ὑποκλάω Α
1. κλαίω κρυφά
2. κλαίω μαζί με άλλον («ὑποκλαίειν τῷ Θεῷ περὶ τῆς ἁμαρτίας», Γρηγ
Ναζ.).
Greek Monotonic
ὑποκλαίω: Αττ. -κλάω, χύνω μυστικά δάκρυα, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
ὑποκλαίω:
1) тихо плакать (Soph. - v. l. ὑπ᾽ ὀχέομαι);
2) плакать в ответ (Aesch. - v. l. ὑποκαίω).
