Πειραιεύς
Οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον → For God so loved the world that he gave his only begotten Son that whosoever believeth in him should not perish but have everlasting life (John 3:16)
English (LSJ)
or Πειρᾱεύς (v. infr.), ὁ, Piraeus : gen. Πειραιέως, Att.
A Πειραιῶς Th.2.93, Isoc. 16.46, D.8.7, 24.134, Moer. p.314P. ; dat. Πειραιεῖ X. HG2.4.30 ; acc. Πειραιᾶ ib.5.4.34, Th. 2.93, Pl. R. 327a, D. 17.26 ; Ion. Πειραιέα Hdt. 8.85 :—Loc. Πειραιοῖ, in Piraeus, X. HG 2.4.32, Ael. VH 2.13 ; Πειραιόθεν, from P., Alciphr. 2.4.—The form Πειραεύς is freq. in Inscrr., IG2.2459b2, etc. ; Πειρᾰέως AP6.349 (Phld.) ; Πειραιεῖ Ar. Pax 165, but -αῐεῖ ib. 145 :—Adj. Πειραϊκός, ή, όν, IG22.456.33, Plu. Sull. 14, etc.
French (Bailly abrégé)
1αιέως, att. αιῶς, dat. αιεῖ, acc. αιέα, contr. att. ᾶ (ὁ) :
le Pirée, port et dème d’Athènes, de la tribu Hippothoontide.
Étymologie: πέραν selon Strab.
2έως;
adj. m.
habitant du Pirée.
Étymologie: Πειραιεύς¹.
Greek Monotonic
Πειραιεύς: ή Πειρᾱεύς, ὁ, ο Πειραιάς, το πιο γνωστό λιμάνι της Αθήνας· γεν. Πειραιέως, Αττ. Πειραιῶς, δοτ. Πειραιεῖ, αιτ. Πειραιᾶ, Ιων. Πειραιέα· επίθ. Πειραϊκός, -ή, -όν, σε Πλούτ.
Russian (Dvoretsky)
Πειραιεύς: έως ὁ пиреец, житель или уроженец дема Пирей Aesch., Dem.
έως, атт. αιῶς ὁ Пирей
1) дем в атт. филе Ἱπποθωντίς Xen. etc.;
2) приморский город в этом деме, служивший портом для Афин Thuc., Xen. etc.
Middle Liddell
Πειραιεύς, ορ Πειρᾱεύς, έως, ὁ,
Peiraeeus, the most noted harbour of Athens; gen. Πειραιέως, attic Πειραιῶς, dat. Πειραιεῖ, acc. Πειραιᾶ, ionic Πειραιέα.— adj. Πειραϊκός, ή, όν, Plut.
