φληναφάω

From LSJ
Revision as of 16:05, 2 October 2019 by Spiros (talk | contribs) (2b)

ὑμῖν ἔξεστι εὐδαίμοσι γενέσθαι → to you it is permitted to be joyful, it is permitted to be happy, it is permitted to be fortunate, vobis licet esse beatis

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: φληνᾰφάω Medium diacritics: φληναφάω Low diacritics: φληναφάω Capitals: ΦΛΗΝΑΦΑΩ
Transliteration A: phlēnapháō Transliteration B: phlēnaphaō Transliteration C: flinafao Beta Code: flhnafa/w

English (LSJ)

   A chatter, babble, Ar.Eq.664, Nu.1475; τί ταῦτα ληρεῖς, φληναφῶν ἄνω κάτω; Alex.25.1, cf. Oenom. ap. Eus.PE5.24, Procl. in Ti.1.90D.:—Pass., Phld.Rh.1.246 S., Ir.p.69 W.

German (Pape)

[Seite 1291] schwatzen; Ar. Equ. 664 Nub. 1458; φληναφῶν ἄνω κάτω Alexis bei Ath. VIII, 338 e; – Döderlein leitet es von φλῆνος u. ἅπτεσθαι ab.

Greek (Liddell-Scott)

φληνᾰφάω: (ἴδε φλέω) φλυαρῶ, μωρολογῶ, Ἀριστοφ. Ἱππ. 644, Νεφ. 1475· τί ταῦτα ληρεῖς, φληναφῶν ἄνω κάτω; Ἄλεξις ἐν «Ἀσωτοδιδασκάλῳ» 1. 1, καὶ σύνηθες παρὰ τοῖς μεταγεν., ὡς παρ’ Οἰνομάῳ ἐν Εὐσ. Εὐαγγ. Προπ. 217C· καὶ ὁ τύπος φληναφέω ἀπαντᾷ ὡσαύτως παρὰ μεταγεν. συγγραφ.· καὶ τύπος τις φληδάω μνημονεύεται παρ’ Ἡσύχ.: «φληδῶντα· ληροῦντα».

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
bavarder à tort et à travers, radoter.
Étymologie: φλήναφος.

Greek Monotonic

φληνᾰφάω: φλυαρώ, ψελλίζω, σε Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

φληνᾰφάω: болтать пустяки, молоть вздор Arph.

Middle Liddell

φληνᾰφάω,
to chatter, babble, Ar. [from φλήνᾰφος]

Frisk Etymology German

φληναφάω: (Ar., Alex. u.a.),
{phlēnapháō}
Forms: auch -αφάομαι (Phld.), -αφῆσαι (Jo. Dam.)
Meaning: schwatzen mit φληναφήματα n. pl. Geschwätz (E.Ep.).
Derivative: Daneben (Rückbildung?) φλήναφος m. Geschwätz (Men., Phld., Luk. u.a.), auch Schwätzer (Men., Poll.) mit -ώδης geschwätzig (Hp. ap. Gal.), -ίαf. Geschwätz (Phld., Suid.).
Etymology : Expressiv-lautmalende Erweiterung der kürzeren Bildungen φληνύω schwatzen (Hp. ap. Gal.), φλανύσσει· φλυαρεῖ, ληρεῖ H., ἐκφλῆναι hervorsprudeln (E.Fr. 470); vgl. noch φληδῶντα· ληροῦντα H., φλῆφος (leg. φλῆνος od. φλήναφος?)· φλύαρος H., φλεδών; auch φλύω mit φλυαρέω. Der Ausgang wie in dem geläufigen ψηλαφάω; oder mit einer dissimilierten Reduplikation für *φληναφλάω? — Zu den Nomina auf -φος Chantraine Form. 263 f.
Page 2,1027