ὑληκοίτης

From LSJ
Revision as of 19:49, 30 June 2020 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+ [\w]+ [\w]+ [\w]+ [\w]+ [\w]+)<\/b>" to "$1")

ἑτέρως ἠδύνατο βέλτιον ἢ ὡς νῦν ἔχει κατεσκευάσθαι → otherwise they could have been constructed better than they are now (Galen, On the use of parts of the body 4.143.1 Kühn)

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ὑληκοίτης Medium diacritics: ὑληκοίτης Low diacritics: υληκοίτης Capitals: ΥΛΗΚΟΙΤΗΣ
Transliteration A: hylēkoítēs Transliteration B: hylēkoitēs Transliteration C: ylikoitis Beta Code: u(lhkoi/ths

English (LSJ)

[ῡ], ου, ὁ,

   A one who lodges in the wood, Hes.Op.529.

German (Pape)

[Seite 1177] ὁ, der Waldlagerer, Waldbewohner, Hes. O. 531.

Greek (Liddell-Scott)

ὑληκοίτης: -ου, ὁ, ὁ ἐν λόχμαις κοιταζόμενος, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 527.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
qui habite dans les bois.
Étymologie: ὕλη, κοίτη.

Greek Monolingual

ὁ, Α
αυτός που κατοικεί στο δάσος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕλη + -κοίτης (< κοίτη), πρβλ. ἀνεμο-κοίτης].

Greek Monotonic

ὑληκοίτης: -ου, ὁ, αυτός που στεγάζεται στα δάση, στις λόχμες, σε Ησίοδ.

Russian (Dvoretsky)

ὑληκοίτης: ου (ῡ) ὁ обитатель леса Hes.

Middle Liddell

ὑλη-κοίτης, ου, ὁ,
one who lodges in the wood, Hes.