ἰδιόω
ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → a man who is incapable of entering into partnership, or who is so self-sufficing that he has no need to do so, is no part of a state, so that he must be either a lower animal or a god | whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
A v. ἰδιόομαι.
German (Pape)
[Seite 1237] eigen machen, zueignen, VLL.; gew. med., sich zueignen, γῆν καὶ οἰκίας Plat. Rep. VIII, 547 b, Sp., wie D. Cass. entgegensetzt τῷ μὲν λόγῳ κοινὰ νομίζοντες, τῷ δ' ἔργῳ ἰδιούμενοι, 50, 1; sich geneigt machen, 39, 29.
Greek (Liddell-Scott)
ἰδιόω: ἐν χρήσει μόνον ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ ἰδιόομαι, ὃ ἴδε.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
donner en propre;
Moy. ἰδιόομαι-οῦμαι s’approprier, acc..
Étymologie: ἴδιος.
Greek Monotonic
ἰδιόω: [ῑδ], χρησιμ. μόνο στον Μέσ. τύπο ἰδιόομαι.
