μανδραγόρας

English (LSJ)

ου or α, ὁ,
A mandrake (μανδραγόρας ἄρρην = Mandragora officinalis, Mandragora officinarum; μανδραγόρας θῆλυς = Mandragora autumnalis, Dsc.4.75), Thphr.HP9.8.8, CP6.4.5, etc.; μανδραγόρου ῥίζα Hp.Loc.Hom.39; ὁ μ. τοὺς ἀνθρώπους κοιμίζει X.Smp.2.24; μανδραγόρᾳ ἢ μέθῃ συμποδίσαι Pl.R.488c; μανδραγόραν πεπωκόσιν ἐοίκαμεν D.10.6; ἐκ μανδραγόρου, ὑπὸ μανδραγόρα καθεύδειν, Luc.Dem.Enc.36, Tim.2.
2 belladonna, Atropa belladonna, Thphr.HP6.2.9.
II epithet of Zeus, Hsch.

Greek (Liddell-Scott)

μανδρᾰγόρας: -ου ἢ α, ὁ, Atropa belladonna, φυτὸν ναρκωτικόν, μανδραγόρου ῥίζα Ἱππ. 420. 19· ὁ μ. τοὺς ἀνθρώπους κοιμίζει Ξεν. Συμπ. 2, 24· μανδραγόρᾳ ἢ μέθῃ ξυμποδίσαι Πλάτ. Πολ. 488C· μανδραγόραν πεπωκόσιν ἐοίκαμεν Δημ. 133. 1· ἐκ μανδραγόρου, ὑπὸ μανδραγόρα καθεύδει «τουτέστι μανδραγόραν τις πιὼν καὶ ναρκωθεὶς ἢ καρωθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ κοιμᾶται» (Κόντος ἐν Γλωσσ. Παρατ. σ. 69), Λουκ. Δημ. Ἐγκώμ. 36, Τίμ. 2.

French (Bailly abrégé)

ου ou α (ὁ) :
mandragore, plante stupéfiante ou soporifique.
Étymologie: DELG terme dont l’obscurité n’étonne pas.

Greek Monolingual

και μαντραγόρας, ο (AM μανδραγόρας Μ και μανδράγορος)
γένος αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών με ναρκωτικές και άλλες θεραπευτικές ιδιότητες που σύμφωνα με τη σημερινή ταξινόμηση ανήκει στην οικογένεια σολανίδες
αρχ.
1. φρ. «ἐκ μανδραγόρου καθεύδω» ή «ὑπὸ μανδραγόρᾳ καθεύδω» — πέφτω σε βαθιά νάρκη ή μέθη
2. (κατά τον Ησύχ.) επίθετο του Διός
νεοελλ.
ως κύριο όν. Ο Μανδραγόρας
κωμωδία του Μακιαβέλι, που θεωρείται η πιο αξιόλογη κωμωδία της ιταλικής Αναγέννησης.
[ΕΤΥΜΟΛ. Λ. της γλώσσας της ιατρικής και της μαγείας. Αβέβαιης ετυμολ. Η ονομ. του φυτού προήλθε πιθ. από το όν. ενός γιατρού. Κατ' άλλους, η λ. συνδέεται με την περσική ονομ. του φυτού merdum gijā «φυτό του ανθρώπου». Τη λ. δανείστηκαν η Αγγλική με τη μορφή mandrake και η Αρμενική με τη μορφή manragor].

Greek Monotonic

μανδρᾰγόρας: -ου ή -α, ὁ, το φυτό μανδραγόρας, με ναρκωτικές ιδιότητες, σε Ξεν., Δημ.

Russian (Dvoretsky)

μανδραγόρᾱς: ου или ᾱ ὁ бот. мандрагора (растение, которое, вследствие наркотического действия своих соков, считалось волшебным - предполож. Atropa Belladonna) Xen., Arst., Plut., Luc.: μανδραγόραν πεπωκέναι Dem. выпить мандрагорового соку, т. е. быть в оцепенении.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: mandrake (Att., Thphr.).
Derivatives: μαν-δραγορ-ίτης οἶνος (Dsc.; Redard 97), -ῖτις Ἀφροδίτη H. (as the plant was seen as an Aphrodisiacon); -ικός from μ. (Alex. Trall.); -ιζομένη benumbed with μ. (name of a com. of Alexis).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Unexplained. E. Fraenkel Satura Berolinensis 23f. supposes, that the plant was called after a person (physician). Schrader-Nehring Reallex. 1, 42 remind hesitantly (after Lagarde) of the Persian names of the plant merdum gijā "human plant"; the Mandragora-root is called by an unknown spokesman ἀνθρωπόμορφος, by Columella as semihomo. After Bq this is a folketymological adaptation of a foreign word. - From μανδραγόρας Engl. mandrake, Arm. manragor etc. - On the facts Schrader-Nehring l.c.

Middle Liddell

mandrake, a narcotic plant, Xen., Dem.

Frisk Etymology German

μανδραγόρας: {mandragóras}
Grammar: m.
Meaning: Alraun (att., Thphr. usw.).
Derivative: Davon μανδραγορίτης οἶνος (Dsk.; Redard 97), -ῖτις· Ἀφροδίτη H. (weil die Pflanze als Aphrodisiakon galt); -ικός ‘aus μ.’ (Alex. Trall.); -ιζομένη ‘mit μ. betäubt’ (N. einer Kom. des Alexis).
Etymology : Unerklärt. E. Fraenkel Satura Berolinensis 23f. vermutet, daß die Pflanze nach einer Person (Arzt) benannt wäre. Schrader-Nehring Reallex. 1, 42 erinnert zögernd (nach Lagarde) an den persischen Namen der Pflanze merdum gijā "Menschenpflanze"; die Mandragora-Wurzel wird von einem unbekannten Gewährsmann als ἀνθρωπόμορφος, von Columella als semihomo bezeichnet. Nach Bq ev. volksetymologische Zurechtlegung eines Fremdworts. Phantasievolle Deutung aus dem Thrakischen bei v. Windekens Ling. Balk. 1, 62f. —Aus μανδραγόρας engl. mandrake, arm. manragor u. a. — Zum Sachlichen Schrader-Nehring a.a.O.
Page 2,170

English (Woodhouse)

sleeping-draught

Wikipedia EN

Mandragora autumnalis

A mandrake is the root of a plant, historically derived either from plants of the genus Mandragora found in the Mediterranean region, or from other species, such as Bryonia alba, the English mandrake, which have similar properties. The plants from which the root is obtained are also called "mandrakes". Mediterranean mandrakes are perennial herbaceous plants with ovate leaves arranged in a rosette, a thick upright root, often branched, and bell-shaped flowers followed by yellow or orange berries. They have been placed in different species by different authors. They are highly variable perennial herbaceous plants with long thick roots (often branched) and almost no stem. The leaves are borne in a basal rosette, and are variable in size and shape, with a maximum length of 45 cm (18 in). They are usually either elliptical in shape or wider towards the end (obovate), with varying degrees of hairiness.

Mandragora autumnalis, known as mandrake or autumn mandrake, is recognized by some sources as a separate species from Mandragora officinarum, although with different circumscriptions. Others regard it as merely part of this very variable species. Plants given the name Mandragora autumnalis consist of a rosette of leaves up to 60 cm (2 ft) across, close to the ground, with a central group of usually purplish flowers followed by yellow or orange berries. The large tap-roots as well as the leaves contain alkaloids and are toxic. They have traditional uses as herbal medicines.

Translations

Arabic: يَبْرُوح‎, لُفَّاح‎, بَيْض الْجِنّ‎, تُفَّاح الْمَجَانِين‎, مَانْدْرَاكُورَا‎, تُفَّاح الْجِنّ‎; Aramaic Classical Syriac: ܝܲܒܼܪܘܼܚܵܐ‎; Hebrew: יַבְרוּחָא‎; Armenian: մանրագոր; Catalan: mandràgora; Chinese Mandarin: 風茄, 风茄, 曼德拉草; Czech: pokřín, pekřín; Danish: alrune; Dutch: mandragora; Finnish: alruuna; French: mandragore; Georgian: მანდრაგორა; German: Alraune; Greek: μανδραγόρας; Ancient Greek: μανδραγόρας, μώριος; Hebrew: דּוּדָא‎; Hungarian: mandragóra; Italian: mandragora; Japanese: マンドラゴラ; Latin: mandragora; Maori: manitareki; Norwegian: alruner; Persian: شابیزک‎; Polish: mandragora, alrauna; Portuguese: mandrágora; Romanian: mandragoră; Russian: мандрагора; Serbo-Croatian Cyrillic: мандрагора, алрауна, буновина, надлишка; Roman: mandragora, alrauna, bunovina, nadliška; Spanish: mandrágora; Swedish: alruna; Turkish: adam otu; Ukrainian: мандраго́ра