ἀστιβής
οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → for health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ές, (στείβω) A untrodden, τινί A.Th.859 (lyr.): hence, 2 desert, pathless, χῶρος S.Aj.657; ἀ. πόρος, of the sea, Arion 1.16; ὁδός Hymn.Is.149. 3 not to be trodden, holy, ἄλσος S.OC126; rare in Prose, as X.Mem.3.8.10. II Act., leaving no track, τροχός Mesom.Nem.7.
German (Pape)
[Seite 376] ές, unbetreten, χέρσος Ἀπόλλωνι Aesch. Spt. 841; ἄλσος Soph. O. C. 126; χώρα Ai. 642; χώρα ἀστιβεστάτη Xen. Mem. 3, 8, 10; χωρίον Her. vit. Hom. 21; Arr. 5. 11. 1.
Greek (Liddell-Scott)
ἀστῐβής: -ές, (στείβω) ὡς τὸ ἄστιπτος, ἀπάτητος, τινὶ Αἰσχύλ. Θήβ. 859: ἐντεῦθεν. 2) ἔρημος, ἄβατος, χῶρος Σοφοκλ. Αἴ. 657˙ ἀστ. πόρος, ἐπὶ τῆς θαλάσσης, Ἀρίων παρ’ Αιλ. π. Ζ. 12. 45. 3) ὅν δὲν πρέπει τις νὰ πατήσῃ, ἱερός, ἄλσος Σοφ. Ο. Κ. 126˙ σπάν. ἐν τῷ πεζῷ λόγῳ, Ξεν. Ἀπομν. 3. 8, 10. ΙΙ. μὴ ἀφίνων ἴχνος, τροχὸς Μεσομήδ. ὕμν. εἰς Νέμεσ. 7.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
1 non foulé, non fréquenté ; désert;
2 en parl. de lieux consacrés sacré, saint;
Sp. ἀστιβέστατος.
Étymologie: ἀ, στείβω.
Spanish (DGE)
(ἀστῐβής) -ές
1 no hollado, no pisado χῶρος S.Ai.657, πόρος del mar Lyr.Adesp.21.17, ὁδός Hymn.Is.149 (Andros), ἐρίπνη Nonn.D.18.61, cf. Hsch., c. dat. θεωρίς ἀ. Ἀπόλλωνι A.Th.859, χῶρος ... θηρίοις ἀ. Ael.NA 10.49.
2 que no se puede pisar, sagrado ἄλσος S.OC 126, cf. X.Mem.3.8.10.
3 que no deja rastro τροχός Mesom.3.7.
Greek Monolingual
ἀστιβής, -ές (Α)
1. αυτός που δεν έχει πατηθεί, ο απάτητος
2. ο ερημικός, ο αδιάβατος
3. ο άβατος, ο ιερός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + στίβος < στείβω «πατώ, βαδίζω»].
Greek Monotonic
ἀστῐβής: -ές (στείβω)·
1. απάτητος, σε Αισχύλ.· έρημος, άβατος, σε Σοφ.
2. αυτός που δεν πρέπει να πατηθεί, ιερός, στον ίδ.
Russian (Dvoretsky)
ἀστῐβής:
1) куда не ступала чья-л. нога, неприступный (χῶρος Soph.; χώρα Xen.): ἡ ἀ. Ἀπόλλωνι χέρσος Aesch. край, куда Аполлон никогда не заглядывал, т. е. подземное царство;
2) заповедный, священный (ἄλσος Soph.).
Middle Liddell
στείβω
1. untrodden, Aesch.: desert, pathless, Soph.
2. not to be trodden, holy, Soph.
