ἀστιβής
Κακὸν φυτὸν πέφυκεν ἐν βίῳ γυνή, καὶ κτώμεθ' αὐτὰς ὡς ἀναγκαῖον κακόν → In vita occrevit nobis ut gramen mulier, malumque hoc opus est servemus domi → Ein schlimm Gewächs erwuchs im Leben uns die Frau, und wir besitzen sie als unumgänglich Leid
English (LSJ)
ἀστιβές, (στείβω)
A untrodden, τινί A.Th.859 (lyr.): hence,
2 desert, pathless, χῶρος S.Aj.657; ἀ. πόρος, of the sea, Arion 1.16; ὁδός Hymn.Is.149.
3 not to be trodden, holy, ἄλσος S.OC126; rare in Prose, as X.Mem.3.8.10.
II Act., leaving no track, τροχός Mesom.Nem.7.
Spanish (DGE)
(ἀστῐβής) -ές
1 no hollado, no pisado χῶρος S.Ai.657, πόρος del mar Lyr.Adesp.21.17, ὁδός Hymn.Is.149 (Andros), ἐρίπνη Nonn.D.18.61, cf. Hsch., c. dat. θεωρίς ἀ. Ἀπόλλωνι A.Th.859, χῶρος ... θηρίοις ἀ. Ael.NA 10.49.
2 que no se puede pisar, sagrado ἄλσος S.OC 126, cf. X.Mem.3.8.10.
3 que no deja rastro τροχός Mesom.3.7.
German (Pape)
[Seite 376] ές, unbetreten, χέρσος Ἀπόλλωνι Aesch. Spt. 841; ἄλσος Soph. O. C. 126; χώρα Ai. 642; χώρα ἀστιβεστάτη Xen. Mem. 3, 8, 10; χωρίον Her. vit. Hom. 21; Arr. 5. 11. 1.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
1 non foulé, non fréquenté ; désert;
2 en parl. de lieux consacrés sacré, saint;
Sp. ἀστιβέστατος.
Étymologie: ἀ, στείβω.
Russian (Dvoretsky)
ἀστῐβής:
1 куда не ступала чья-л. нога, неприступный (χῶρος Soph.; χώρα Xen.): ἡ ἀ. Ἀπόλλωνι χέρσος Aesch. край, куда Аполлон никогда не заглядывал, т. е. подземное царство;
2 заповедный, священный (ἄλσος Soph.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀστῐβής: -ές, (στείβω) ὡς τὸ ἄστιπτος, ἀπάτητος, τινὶ Αἰσχύλ. Θήβ. 859: ἐντεῦθεν. 2) ἔρημος, ἄβατος, χῶρος Σοφοκλ. Αἴ. 657˙ ἀστ. πόρος, ἐπὶ τῆς θαλάσσης, Ἀρίων παρ’ Αιλ. π. Ζ. 12. 45. 3) ὅν δὲν πρέπει τις νὰ πατήσῃ, ἱερός, ἄλσος Σοφ. Ο. Κ. 126˙ σπάν. ἐν τῷ πεζῷ λόγῳ, Ξεν. Ἀπομν. 3. 8, 10. ΙΙ. μὴ ἀφίνων ἴχνος, τροχὸς Μεσομήδ. ὕμν. εἰς Νέμεσ. 7.
Greek Monolingual
ἀστιβής, -ές (Α)
1. αυτός που δεν έχει πατηθεί, ο απάτητος
2. ο ερημικός, ο αδιάβατος
3. ο άβατος, ο ιερός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + στίβος < στείβω «πατώ, βαδίζω»].
Greek Monotonic
ἀστῐβής: -ές (στείβω)·
1. απάτητος, σε Αισχύλ.· έρημος, άβατος, σε Σοφ.
2. αυτός που δεν πρέπει να πατηθεί, ιερός, στον ίδ.
Middle Liddell
στείβω
1. untrodden, Aesch.: desert, pathless, Soph.
2. not to be trodden, holy, Soph.
