δυσαφαίρετος

English (LSJ)

ον, hard to take away, Arist.EN1095b26; hard to remove, of an application, Gal.12.356.

German (Pape)

[Seite 676] schwer wegzunehmen, Arist. H. A. 5, 31 Eth. 1, 5, 4.

Greek (Liddell-Scott)

δυσαφαίρετος: -ον, ὁ δυσκόλως ἀφαιρούμενος, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 5, 4.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
difficile à ôter.
Étymologie: δυσ-, ἀφαιρέω.

Spanish (DGE)

-ον
difícil de quitar φθεῖρες ... ἀπὸ χρωτός Arist.HA 557^a6, de ciertas plantas que se agarran a la ropa, Thphr.HP 7.14.3, de un emplasto, Gal.12.356
•fig. τἀγαθὸν ... δυσαφαίρετον εἶναι μαντευόμεθα adivinamos que el sentido del bien es difícil de arrebatar Arist.EN 1095^b26.

Greek Monolingual

δυσαφαίρετος, -ον (Α)
1. αυτός που δύσκολα αφαιρείται
2. (για αρμογή) αυτός που δύσκολα μετατοπίζεται.

Greek Monotonic

δυσαφαίρετος: -ον (ἀφαιρέω), αυτός που δύσκολα αφαιρείται, σε Αριστ.

Russian (Dvoretsky)

δυσαφαίρετος: трудно устранимый (φθεῖρες δυσαφαίρετοι ἀπὸ χρωτός Arst.).

Middle Liddell

δυσ-αφαίρετος, ον ἀφαιρέω
hard to take away, Arist.