καρόω

English (LSJ)

plunge into deep sleep or torpor, stun, stupefy, πληγαὶ καροῦσαι Hp.Art.30; of wine, Antipho Soph.34, Anaxandr.3, cf. Ath.1.33a; ὀδμὴ καροῦσα a stupefying smell, Id.15.675d:—Pass., to be stupefied, ὑπὸ βροντῆς, of certain fish, Arist.HA602b23; ὑπὸ μύρου, of bees, Id.Mir.832a3; ὑπὸ τῶν εὐωδιῶν Str.16.4.19; θανάτῳ κεκαρωμένα… πέλωρα Theoc.24.59; τραύμασι D.H.3.19, cf. Plu.Art.11; τὴν διάνοιαν D.H.Th.34; of drunken sleep, LXXJe.28(51).39.

German (Pape)

[Seite 1328] in schweren, tiefen Schlaf versenken, betäuben; καροῦσθαι ὑπὸ βροντῆς Arist. H. A. 8, 20; θανάτῳ κεκαρωμένος Theocr. 24, 58; τραύμασιν D. Hal. 3, 19; vom Weine Ath. I, 33 a; Anaxandrid. bei Ath. XI, 481 f; vom Geruch, Ath. XV, 675 d; erstarren, von einer Schlange, S. Emp. pyrrh. 1, 58.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
ao. ἐκάρωσα;
Pass. ao. ἐκαρώθην, pf. κεκάρωμαι;
plonger dans un sommeil pesant ; engourdir, hébéter.
Étymologie: καρός.

Greek (Liddell-Scott)

κᾰρόω: μέλλ. -ώσω, βυθίζω εἰς βαθὺν ὕπνον, ναρκώνω, πληγαὶ καροῦσαι Ἱππ. π. Ἄρθρ. 797· ἐπὶ οἴνου, Ἀναξανδρίδ. ἐν «Ἀγροίκοις» 2, πρβλ. Ἀθήν. 33Α· ὀδμὴ καροῦσα, ὀσμὴ ναρκοῦσα, ἐπιφέρουσα ἀναισθησίαν, αὐτόθι 675D. - Παθ., αἰσθάνομαι βάρος ἐν τῇ κεφαλῇ, ναρκοῦμαι ὑπὸ βροντῆς, ἐπί τινων ἰχθύων, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 20, 1· ὑπὸ μύρου, ἐπὶ μελισσῶν, ὁ αὐτ. π. Θαυμασ. 21· καρούμενοι ὑπὸ τῶν εὐωδιῶν Στράβ. 778· θανάτῳ κεκαρωμένος Θεόκρ. 24. 58· τραύμασι Διον. Ἁλ. 3. 19· τὴν διάνοιαν ὁ αὐτ. π. Θουκ. 34· πρβλ. χαρακόω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

καρόω [κάρος] het bewustzijn doen verliezen; pass.: bewusteloos raken:. καρωθεὶς ὁ Κῦρος ἔπεσε Cyrus viel bewusteloos neer Plut. Art. 11.5; θανάτῳ κεκαρωμένα... πέλωρα de monsters die onder de dood bezweken zijn Theocr. 24.59.

Russian (Dvoretsky)

κᾰρόω: погружать в тяжелый сон, лишать чувств, оглушать (καροῦσθαι ὑπὸ βροντῆς Arst.; καρωθεὶς ἔπεσε Plut.): θανάτῳ κεκαρωμένος Theocr. пораженный насмерть; ἔχιδνα καροῦται Sext. гадюка впадает в оцепенение.

Frisk Etymological English

1.
Grammatical information: v.
Meaning: plunge into a deep sleep, stupefy, -όομαι be stupefied (Hp., Antipho Soph., Arist.).
Compounds: also with ὑπο-,
Derivatives: κάρωσις heaviness in the head, drowsiness (Hp.), καρωτικός stupefying (Arist., Gal.), καρώδης id., drowsy, soporific (Hp.; on the formation cf. ὑπνώδης and the verbal derivations in -ώδης in Chantraine Formation 431); καρωτίδες (ἀρτηρίαι) pl. (also sg.) carotid arteries medic.); postverbal κάρος n. torpor, drowsiness (Arist., Phld., A. R.), cf. καρός κωφός, οἱ δε σκοτόδινος H.
Origin: GR [a formation built with Greek elements]X [probably]
Etymology: Prob. prop. as denomin. of κάρα, κάρη head "have a heavy head" as καρηβαρέω; cf. καρωθείς την κεφαλην σεισθείς, μεθυσθεὶς η βαρηθείς H., s. Baunack Philol. 70, 379. The verb was orig. medial-intransitive. Not from a noun *κάρος n. head (Ehrlich Sprachgesch. 6) s. WP. 1, 404.
2.
Grammatical information: v.
Meaning: estimating and καροῦσθαι ὠνεῖσθαι, καρούμενος ὠνησάμενος H.
Other forms: only ptc. aor. καρούσαντες (IG 9 [2], 1229, 25; Thessal. IIa)
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Unknown. Cf. Bechtel Dial. 1, 206f.

Frisk Etymology German

καρόω: 1.
{karóō}
Grammar: v.
Meaning: in Schlaf versenken, betäuben, -όομαι betäubt, umnebelt werden (Hp., Antipho Soph., Arist, usw.).
Composita: auch mit ὑπο-,
Derivative: Davon κάρωσις Betäubung, Dämmerzustand (Hp. u. a.), καρωτικός betäubend (Arist., Gal. u. a.), καρώδης betäubend, betäubt, schlaftrunken (Hp. u. a.; zur Bildung vgl. ὑπνώδης und die verbalen Ableitungen auf -ώδης bei Chantraine Formation 431); καρωτίδες (ἀρτηρίαι) pl. (auch sg.) die Hauptschlagadern (die Schlagfluß veranlassen, Mediz.); postverbal κάρος n. Betäubung, tiefer Schlaf, schläfriger Zustand (Arist., Phld., A. R. usw.), ebenso καρός· κωφός, οἱ δὲ σκοτόδινος H.
Etymology: Wohl eig. als Denominativum von κάρα, κάρη Kopf "einen (schweren) Kopf haben, sich schwer im Kopfe fühlen" wie καρηβαρέω; vgl. καρωθείς· τὴν κεφαλὴν σεισθείς, μεθυσθεὶς ἢ βαρηθείς H., dazu Baunack Philol. 70, 379. Das Verb war somit ursprünglich medial-intransitiv. Gegen Ansetzung eines Nomens *κάρος n. Kopf (Ehrlich Sprachgesch. 6) mit Recht WP. 1, 404.
Page 1,791
2.
{karóō}
Forms: nur Ptz. Aor. καρούσαντες (IG 9 [2], 1229, 25; Thessal. II^a)
Meaning: schätzend und καροῦσθαι· ὠνεῖσθαι, καρούμενος· ὠνησάμενος H.
Etymology: Etymologisch unerklärt; vgl. Bechtel Dial. 1, 206f.
Page 1,791