λιθόλευστος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ον,
A stoned, ὑπὸ τῶν ὄχλων D.S.3.47; λιθόλευστον ποιῆσαί τινα Plu.2.313b, Sch.Call.Iamb.in PSI9.1094.25; λιθόλευστος Ἄρης = death by stoning, S.Aj.254 (lyr.).
2 deserving to be stoned, Call.Epigr.42.5, Alex.Aet.3.12.
German (Pape)
[Seite 45] gesteinigt, Callim. 4 (XII, 73), wo man es auch steinigenswerth, verbrecherisch erkl.; ὑπὸ τῶν ὄχλων, D. Sic. 3, 47; ἄρης, Steinigungstod, Soph. Ai. 253.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
lapidé : ἄρης SOPH mort causée par lapidation.
Étymologie: λίθος, adj. verb. de λεύω.
Greek (Liddell-Scott)
λῐθόλευστος: -ον, λιθόβλητος, ὑπὸ τῶν ὄχλων Διόδ. 3. 47. λ. ποιεῖν τινα Πλούτ. 2. 313Β· - Ἄρης, θάνατος διὰ λιθοβολίας, Σοφ. Αἴ. 254 (λυρ.). 2) ἄξιος λιθοβολισμοῦ, Καλλ. Ἐπιγράμμ. 42. 5, Ἀλέξ. Αἰτωλ. παρὰ Παρθεν. 14. 12.
Greek Monolingual
λιθόλευστος, -ον (Α)
1. αυτός που σκοτώθηκε με λιθοβολισμό («γίνονται λιθόλευστοι ὑπὸ τῶν ὄχλων κατά τινα χρησμὸν ἀρχαῖον», Διόδ.)
2. ο άξιος λιθοβολισμού
3. φρ. «λιθόλευστος Ἄρης», Σοφ.
θάνατος που επέρχεται με λιθοβολισμό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < λιθ(ο)- + -λευστος < λεύω «λιθοβολώ», πρβλ. δημό-λευστος).
Greek Monotonic
λῐθόλευστος: -ον (λεύω), λιθοβολημένος· λιθόλευστος Ἄρης, θάνατος με λιθοβολισμό, σε Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
λῐθόλευστος:
1) побитый камнями (ὑπό τινος Diod.): λιθόλευστον ποιεῖν τινα Plut. побить кого-л. камнями;
2) вызванный побиением камнями: λ. ἄρης Soph. смерть через побиение камнями.
Middle Liddell
λῐθό-λευστος, ον λεύω
stoned with stones: λ. Ἄρης death by stoning, Soph.
