ἀνερμήνευτος
συνερκτικός γάρ ἐστι καὶ περαντικός, καὶ γνωμοτυπικὸς καὶ σαφὴς καὶ κρουστικός, καταληπτικός τ' ἄριστα τοῦ θορυβητικοῦ → he's intimidative, penetrative, aphoristically originative, clear and aggressive, and superlatively terminative of the obstreperative
English (LSJ)
ον, A with none to interpret, E.Hyps.Fr.1 iv18. II inexplicable, indescribable, τῷ πέλας S.E.M.7.65; ὀδύνη Aristaenet. 2.5.
Spanish (DGE)
-ον
I 1que no es comprendido, ἄπολις ἀνερμήνευτος sin patria, sin nadie que le comprenda E.Fr.1.4.18 Bond.
2 indescifrable ὁ λόγος Corp.Herm.16.2
•del ser imposible de explicar τῷ πέλας Gorg.B 3, ὀδύνη Aristaenet.2.5.19
•incomprensible, sin interpretación de una palabra, Eust.1793.16
•neutr. adv. ἀνερμήνευτα inexplicablemente τί χρῆμ' ἀ. δυσθυμῇ; ¿por qué tan inexplicablemente estás lleno de desánimo? E.Io 255.
II adv. -ως inexplicablemente γεννηθῆναι Cyr.S.V.Euthym.26.
German (Pape)
[Seite 226] unerklärt, unerklärlich, Sp.
Russian (Dvoretsky)
ἀνερμήνευτος: необъяснимый (τινι Sext.; v.l. Eur.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀνερμήνευτος: -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ ἑρμηνεύσῃ, ἀνεξήγητος, ἀπερίγραπτος, τῷ πέλας Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 7. 66· ὀδύνη Ἀρισταίν. 2. 5. - Ἐπίρρ. -τως Ἰω. Χρυσ.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀνερμήνευτος, -ον)
1. αυτός που δεν έχει ερμηνευθεί ή δεν επιδέχεται ερμηνεία, ανεξήγητος
2. ανέκφραστος, απερίγραπτος.
