δυσθυμέω
Ἡ γλῶσσα πολλοὺς εἰς ὄλεθρον ἤγαγεν → Multis hominibus lingua perniciem attulit → Die Zunge brachte viele ins Verderben schon
English (LSJ)
= δυσθυμαίνω (be dispirited, despond), Hdt. 8.100, Onos. 10.26 ; δ. ταῖς ἐλπίσιν Plu. Tim. 34 ; — Med., to be melancholy, be melancholic, be angry, Democr. 286, E.Med. 91.
Spanish (DGE)
(δυσθῡμέω)
• Morfología: [no contr. Hp.Mul.2.174, Democr.B 286]
1 desanimarse, desalentarse, abatirse Hdt.8.100, Onas.10.26, ῥεμβόμενοι καὶ δυσθυμοῦντες Plu.2.984b, μηδὲ δυσθυμοῦσα ... ἀλλ' εὔελπις no abatiéndose sino esperanzada Hld.7.10.6, c. dat. δυσθυμῶν ταῖς ἐλπίσιν desalentándose en sus esperanzas, desesperanzado Plu.Tim.34
•part. subst. τὸ δυσθυμοῦν el desánimo Plu.Ant.39
•en v. med., mismo sent., E.Io 255
•medic. sentirse abatido, tener distimia, sufrir depresión frec. asociado a la melancolía στένει τε καὶ δυσθυμεῖ Hp.Nat.Mul.41, cf. l.c., Gal.8.190, 18(1).35
•en v. med. mismo sent. ἔνιοι δυσθυμοῦνται μελαγχολικῶς Gal.15.598, cf. 8.418.
2 sentirse descontento, malhumorado, irritado en v. med., E.Med.91, δυστυχὴς δὲ ὁ ἐπὶ πολλοῖσι δυσθυμεόμενος infeliz el que con una cuantiosa fortuna está disconforme Democr.l.c., Epict.Gnom.13.
German (Pape)
[Seite 681] dasselbe; Her. 8, 100; Plut. Timol. 34. – Med., dasselbe, Eur. Ion 255 Med. 91.
French (Bailly abrégé)
δυσθυμῶ :
se décourager, se laisser abattre;
Moy. δυσθυμέομαι, δυσθυμοῦμαι m. sign.
Étymologie: δύσθυμος.
Russian (Dvoretsky)
δυσθῡμέω: тж. med. падать духом, печалиться, грустить Her., Eur.: τὸ δυσθυμοῦν Plut. уныние.
Greek (Liddell-Scott)
δυσθῡμέω: τῷ προηγ., Ἡρόδ. 8. 100· δ. ταῖς ἐλπίσιν Πλούτ. Τιμολ. 34·― ὡσαύτως ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, βαρυθυμῶ, Εὐρ. Μηδ. 91.
Greek Monotonic
δυσθῡμέω: μέλ. -ήσω, = το προηγ., σε Ηρόδ., Πλούτ. — Μέσ., είμαι μελαγχολικός, θυμωμένος, βαρύθυμος, σε Ευρ.
Middle Liddell
δυσθῡμέω, fut. -ήσω [from δύσθῡμος] = δυσθῡμέω Hdt., Plut.]
Mid. to be melancholy, angry, Eur.
