ἀλεγίζω
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
Ep. Verb, used only in pres. and impf.: (ἀλέγω) :—
A trouble oneself about a thing, care for, mind, heed, in Hom. (only in Il.) always with neg., c. gen., τῶν οὔτι μετατρέπῃ οὐδ' ἀλεγίζεις Il.1.160, al.; τῶν μὲν ἄρ' οὐκ ἀλέγιζε πατήρ 11.80, cf. Hes. Th.171 : abs., ὁ δ' ἀφήμενος οὐκ ἀλεγίζει οὐδ' ὄθεται Il.15.106; in late Ep. c. acc., ἐγὼ δέ μιν οὐκ ἀλεγίζω Q.S.2.428; rare without neg., ὃς τρία μὲν τίκτει, δύο δ' ἐκλέπει, ἓν δ' ἀλεγίζει Musae.Fr.3 D.; ἡρώων ἀ. IG14.1389 i 42 :—Pass., οὐκ ἀλεγιζόμενος f.l. in AP5.17 (Rufin.).—Poet. word, found in Aret. CA1.4.
German (Pape)
[Seite 91] poet., = ἀλέγω, sich um etwas kümmern, nur praes. u. impft., Hom. sechsmal, stets mit der Negation οὐ, absolut Iliad. 15, 106 ὁ δ' ἀφήμενος οὐκ ἀλεγίζει οὐδ' ὄθεται; mit gen. Iliad. 1, 180 σέθεν δ' ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω, οὐδ' ὄθομαι κοτέοντος, 8, 477 σέθεν δ' ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω χωομένης, 12, 238 τῶν οὐ τι μετατρέπομ' οὐδ' ἀλεγίζω, 1, 160 τῶν οὔ τι μετατρέπῃ οὐδ' ἀλεγίζεις, 11, 80 τῶν μὲν ἄρ' οὐκ ἀλέγιζε πατήρ; die letzte Stelle, die einzige, in welcher das Wort nicht praes. ist und nicht den Vers schließt, ist von Aristarch, Aristophanes Bizz. und Zenodot als unächt bezeichnet, s. Scholl. Aristonic. u. Didym.; – Hes. Th. 171; Ap. Rh. 1, 14, ohne Negation 3, 193; Nonn. D. 10, 55; mit accus. Mus. frg. bei Arist. H. A. 6, 6; Qu. Sm. 2, 428; Nonn. 10, 295 folgt εἰ.
Greek (Liddell-Scott)
ἀλεγίζω: Ἐπ. ῥῆμα ἐν χρήσει μόνον κατ’ ἐνεστ. καὶ παρατατ.: (ἀλέγω). Μεριμνῶ, φροντίζω περί τινος, ἐπιμελοῦμαι, δίδω προσοχήν, παρ’ Ὁμήρ. (μόνον ἐν Ἰλ.) πάντοτε μετ’ ἀρνήσ.: - μ. γεν., τῶν οὔτι μετατρέπῃ οὐδ’ ἀλεγίζεις, Ἰλ. Α. 160, καὶ ἀλλ., τῶν μὲν ἄρ’ ἀλέγιζε πατήρ, Λ. 80· πρβλ. Ἡσ. Θ. 171· ἀπολ., ὁ δ’ ἀφήμενος οὐκ ἀλεγίζει οὐδ’ ὄθεται, Ἰλ. Ο. 106· παρὰ μεταγεν. Ἐπ. μ. αἰτ., ἐγὼ δέ μιν οὐκ ἀλεγίζω, Κόϊντ. Σμ. 2. 428· σπαν. ἄνευ ἀρνήσ. ὃς τρία μὲν τίκτει, δύο ἐκλέπει, ἓν δ’ ἀλεγίζει, Μουσαῖ, παρ’ Ἀριστ. Ἱ. Ζ. 6, 1· ἡρώων ἀλεγ., Συλλ. Ἐπιγρ., 6280. 42. - Παθ. οὐκ ἀλεγιζόμενος, Ἀνθ. Π. 5. 18.
