Κένταυρος

From LSJ
Revision as of 10:27, 5 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (6_14)

Πολλοὺς ὁ καιρὸς οὐκ ὄντας ποιεῖ φίλους → Occasione amicus fit, qui non fuit → Die rechte Zeit macht manchen, der's nicht ist, zum Freund

Menander, Monostichoi, 446
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: Κένταυρος Medium diacritics: Κένταυρος Low diacritics: Κένταυρος Capitals: ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ
Transliteration A: Kéntauros Transliteration B: Kentauros Transliteration C: Kentavros Beta Code: *ke/ntauros

English (LSJ)

ὁ (in Luc.Zeux.4 also ἡ), Centaur:    I in Ep., a savage race, dwelling between Pelion and Ossa, Il.11.832, Od.21.295 sq. (opp. ἄνδρες, ib.303), Hes.Sc.184, h.Merc.224 (perh. in signf. 11), Batr.171: hence, brigands, Hsch.    II later, monsters of double shape, half-man and half-horse, Pi.P.2.44, etc., cf. Arist. Insomn.461b20, D.S.4.69: prov., οὐ παρὰ Κενταύροισι 'we don't live in fairyland', Telecl.45.    III the constellation Centaurus, Eudox. ap.Hipparch.1.2.20.    IV = παιδεραστής, from the brutal sensuality ascribed to the Centaurs, Hsch.    2 the pudenda, Theopomp.Com.89.

Greek (Liddell-Scott)

Κένταυρος: ὁ, (ἐν Λουκ. Ζεύξιδι 4, ὡσαύτως, ἡ). Ι. παρ’ Ὁμ. οἱ Κένταυροι εἶναι φυλὴ ἀγρία κατοικοῦσα μεταξὺ Πηλίου καὶ Ὄσσης, ἐξολοθρευθεῖσα ἔν τινι πολέμῳ πρὸς τοὺς γείτονας Λαπίθας, Ἰλ. Λ. 832, Ὀδ. Φ. 295, κἑξ., Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 184, Διόδ. 4. 70˙ πρβλ. Φήρ. ΙΙ. παρὰ Πινδ. Π. 2. 82, κἑξ., καὶ παρὰ μεταγεν. ποιηταῖς παρίστανται ὡς τέρατα διφυῆ, κατὰ τὸ ἥμισυ ἄνθρωποι καὶ κατὰ τὸ ἥμισυ ἵπποι· ὡσαύτως ἱπποκένταυρος, ὃ ἴδε˙ κοινῶς καλοῦνται υἱοὶ τοῦ Ἰξίονος καὶ τῆς Νεφέλης, Διόδ. 4. 69˙ (ἐντεῦθεν nubigenae, Οὐεργ. Αἰν. 7. 674)˙ ἀλλ’ ὁ Ἀριστ. φαίνεται ἀποδίδων τὴν πρὸς τὴν νεφέλην σχέσιν αὐτῶν εἰς τὴν φανταστικὴν αὐτῶν μορφήν, π. Ἐνυπνίων 3. 11˙ εὐφυέστατα ἑρμηνεύει ὁ Πλούτ. Διὰ τούτων τοὺς φιλοδόξους ἐν Ἄγ. 1. Ἡ μορφὴ φαίνεται οὖσα μυθικὴ παράστασις τῆς ἱππικῆς τέχνης. ΙΙΙ. = παιδεραστής, ἐκ τῆς κτηνώδους σαρκικῆς διαθέσεως ἥτις τοῖς Κενταύροις ἀπεδίδετο, Ἡσύχ.· ἐντεῦθεν καί, 2) τὰ αἰδοῖα, Θεόπομπ. Κωμ. ἐν Ἀδήλ. 14. (Κοινῶς νομίζεται σύνθετον ἐκ τοῦ κεντέω, καὶ ταῦρος, ἐπειδὴ ἦσαν ἔφιπποι βουκόλοι, ἴδε Serv. Ουεργ. Γεωρ. 3. 115˙ ἀλλὰ τότε τὸ σύνθετον ἔδει νὰ ᾖ Ταυροκέντης˙ καὶ ἀξία προσοχῆς εἶναιεἰκασία τοῦ Grashof,- ὅτι τὸ -αυρος εἶναι κατάληξις ὡς ἐν τοῖς θησαυρός, λάσταυρος, ὥστε Κένταυρος θὰ ἐσήμαινεν ἁπλῶς τὸν κεντοῦντα, τὸν αἰχμητήν).