ἐνήνοθε

English (LSJ)

only found in compds.:

   A v. ἐπ-, κατ-, παρ-ενήνοθε.

German (Pape)

[Seite 841] s. die Compos. ἐπενήνοθε, κατεν. u. παρεν. Vgl. ἀνήνοθε. Es ist ein perf. II. mit att. Reduplication von ἐνέθω = ἔνθω.

Greek (Liddell-Scott)

ἐνήνοθε: εὕρηται μόνον ἐν συνθέτοις - Ἡ λέξις ὑποδεικνύει ὡς προερχομένη ἐξ ἐνεστῶτος *ἐνέθω, εἶμαι ἐντός, ἐνυπάρχω, ὡς τὸ ἀνήνοθε ἐκ τοῦ *ἀνέθω (ὃ ἴδε), ἐγείρομαι. Κατὰ τύπον εἶναι πρκμ. μετ’ ἀναδιπλασ., ἀλλὰ κατὰ σημασίαν ἀείποτε παρατ., ἐκτὸς μιᾶς περιστάσεως ἐν τῷ τύπῳ ἐπενήνοθε (ἴδε κατωτ.): Ι. ἐπ-ἐνήνοθε, παρ’ Ὁμήρ. μόνον τρίς, περὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ Θερσίτου, ψεδνὴ δ’ ἐπενήνοθε λάχνη, «λεπτὴ δὲ καὶ ἀραιὰ ἦν αὐτῇ τρίχωσις ἐσπαρμένη» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Β. 219· περὶ χλαίνης. οὔλη δ’ ἐπενήνοθε λάχνη, «ἁπαλὴ δ’ ἐπήνθει ἡ κροκύς» (Σχόλ.), Κ. 134· μετ’ αἰτ., ἔνθα δέ μιν (τὴν Ἀφροδίτην) χάριτες λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ ἀμβρότῳ, οἷα θεοὺς ἐπενήνοθεν αἰὲν ἐόντας, «ἔπεστιν, ἐπανθεῖ» (Εὐστ.), Ὀδ. Θ. 365, πρβλ. Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἀφρ. 62· μετὰ δοτ., στομίοισι πέριξ ἐπενήνοθε γαστρός, «τὸ δὲ ἐπενήνοθεν ἀντὶ τοῦ ἐπίκειται» (Σχόλ.), Νικ. Ἀλεξιφ. 509: ἐπὶ χρόνου, πουλὺς γὰρ ἄδην ἐπενήνοθεν αἰών, παρῆλθεν, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 276. ΙΙ. κατενήνοθε, πολλὴ δὲ κόνις κατενήνοθεν ὤμους, ἐκάλυπτε, μόνον ἐν Ἡσ. Ἀσπ. 269 καὶ ἐν Ὁμ. Ὕμνῳ εἰς Δήμ. 279, ξανθαὶ κόμαι κατενήνοθεν ὤμους. ΙΙΙ. παρενήνοθε, μόνον παρὰ μεταγ. Ἐπικ., ἡμετέρη μέν νυν τοίη παρενήνοθε μῆτις, παρέμεινεν, Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 664· πυρετὸς παρενήνοθε γυίοις Ὀρφ. Λιθ. 628.