σύννοια
καὶ οἱ ἀμαθέστατοι τῶν ἰατρῶν τὸ αὐτὸ σοὶ ποιοῦσιν, ἐλεφαντίνους νάρθηκας καὶ σικύας ἀργυρᾶς ποιούμενοι καὶ σμίλας χρυσοκολλήτους: ὁπόταν δὲ καὶ χρήσασθαι τούτοις δέῃ, οἱ μὲν οὐδὲ ὅπως χρὴ μεταχειρίσασθαι αὐτὰ ἴσασιν → the most ignorant of doctors do the same as you, getting themselves ivory containers, silver cupping instruments, and gold-inlaid scalpels; but when it's time to use those things, they haven't the slightest notion of how to handle them
English (LSJ)
ἡ, (σύννοος)
A meditation, συννοίῃ (Ion.) ἐχόμενος wrapped in thought, Hdt.1.88; ἐμοὶ . . ἡ ξ. βουλεύει πάλαι S.Ant.279; εἰς σ. αὐτὸς αὑτῷ ἀφικέσθαι Pl.R.571d, cf. Lg.790b; ἐπὶ συννοίᾳ or -ας βαδίζειν Luc.Pisc.13, Sat.11; ἐπὶ συννοίας γενέσθαι Alciphr.3.67; μετὰ συννοίας [ποιεῖν τι] Arist.Pr.917b39. 2 anxious thought, anxiety, συννοίᾳ δάπτομαι κέαρ A.Pr.437; πόδ' ἐπὶ συννοίᾳ κυκλεῖς E. Or.632; σύννοιαν ὄμμασιν φέρων Id.Heracl.381, cf. Phld.Ir.p.72 W. II συννοίᾳ . . οἷον δέδρακεν ἔργον remorse for the deed, E. Andr.805; expld. in Pl.Def.415e, by διάνοια μετὰ λύπης.
German (Pape)
[Seite 1028] ἡ, ion. συννοίη, Nachdenken, Ueberlegung; Her. 1, 88; ἐμοί τοι ἡ ξύννοια βουλεύει πάλαι, Soph. Ant. 279; συννοίῃ ἐχόμενος, Her. 1, 88; εἰς σύννοιαν αὐτὸς αὑτῷ ἀφικόμενος, Plat. Rep. IX, 571 d, vgl. Legg. VII, 790 a. Bes. Bedenklichkeit, Sorge, συννοίᾳ δὲ δάπ τομαι κέαρ, Aesch. Prom. 435; σύννοιαν ὄμμασιν φέρων, Eur. Heracl. 382; Plat. def. 415 a wird erkl. σύννοια μετὰ λύπης διάνοια ἄνευ λόγου, die sich nicht ausspricht; ἐπὶ συννοίᾳ βαδίζειν, in Gedanken gehen, Luc. Pisc. 13; ὁ ἐπὶ συννοίας, in Gedanken, Scyth. 6.
Greek (Liddell-Scott)
σύννοια: Ἰων. -η, ἡ, (σύννοος) μελέτη, θεωρία, βαθεῖα σκέψις, συννοίῃ ἐχόμενος, βεβυθισμένος εἰς βαθείας σκέψεις, Ἡρόδ. 1. 88 ἐμοί τοι, μή τι καὶ θεήλατον τοὖργον τόδ’, ἡ ξύννοια βουλεύει πάλαι, ἡ σκέψις μου ἀπὸ πολλοῦ μοὶ λέγει, μήπως …, Σοφ. Ἀντ. 279· εἰς σύννοιαν αὐτὸς αὑτῷ ἀφικόμενος Πλάτ. Πολ. 571D, πρβλ. Νόμ. 790Α· ἐπὶ συννοίᾳ ἢ -ας βαδίζειν Λουκ. Ἁλιεὺς 13, Κρονοσ. 11· ἐπὶ συννοίας γενέσθαι Ἀλκίφρων 3. 67· μετὰ συννοίας ποιεῖν τι Ἀριστ. Προβλ. 18. 4. 2) σκέψις ἀνήσυχος, ἀνησυχία, στενοχωρία, συννοίᾳ δάπτομαι κέαρ Αἰσχύλ. Πρ. 437· ἐπὶ συννοίᾳ πόδα κυκλεῖν Εὐρ. Ὀρ. 632· σύννοιαν ὄμμασιν φέρων ὁ αὐτ. ἐν Ἡρακλ. 381. ΙΙ. συννοίᾳ… οἷον δέδρακε, ἐκ ταῆς τύψεως ταῆς συνειδήσεως διὰ τὴν πρᾶξιν, ὁ αὐτ. ἐν Ἀνδρ. 805 ἑρμηνεύεται ἐν τοῖς Ὅροις τοῦ Πλάτ. 415Α, διὰ τοῦ: διάνοια μετὰ λύπης.
