ἀνταῖος
Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet → May he love tomorrow who has never loved before; And may he who has loved, love tomorrow as well.
English (LSJ)
α, ον, (ἄντα)
A set over against, right opposite, ἀνταία πληγή a wound in front, right in the breast, S.El.195, E.Andr.844; ἀνταίαν ἔπαισεν (sc. πληγήν) S.Ant.1308. 2 opposed to, hostile, hateful, κνώδαλον ἀ. βροτοῖσιν A.Ch.588 (lyr.); πομπά E.IA1323 (lyr.), cf. S. Fr.72,334; θεός ib.335; τἀνταῖα θεῶν their hostile purposes, A.Pers. 604. II besought with prayers, epith. of Hecate, etc., A.R.1.1141, cf. Orph.H.41.1; ἀνταία· . . ἱκέσιος, A. (Fr.223)ap.Hsch.; ἀνταῖος Ζεύς Sch.Il.22.113.
German (Pape)
[Seite 243] (ἄντα), 1) entgegenstehend, ἀνταία πληγή, eine Wunde vorn in der Brust, d. i. eine tödtliche, Soph. El. 188; Eur. Andr. 843; ohne πληγή Soph. Ant. 1292; widrig, feindselig, κνώδαλα βροτοῖς ἀνταῖα Aesch. Ch. 581; ἀνταίαν πνεῦσαι πομπάν, widrigen Geleitswind wehen lassen, Eur. I. A. 1324. – 2) an den man sich mit Bitten wendet, Aesch. frg. 201; bes. hieß so Hekate: aber Ap. Rh. 1, 1141 ist ἀνταίη δαίμων nach Schol. Ῥέα. – Aesch. Sept. 546 τἀνταῖα θεῶν, Flehen zu den Göttern.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνταῖος: -α, -ον, (ἄντα) ὁ κατ’ εὐθεῖαν ἐναντίος, Λατ. adversus, ὅτε οἱ παγχάλκων ἀνταία γενύων ὡρμάθη πλαγὰ Σοφ. Ἠλ. 196, Εὐρ. Ἀνδρ. 844· ἀνταίαν ἔπαισεν (δηλ. πληγὴν) Σοφ. Ἀντ. 1308. 2) ἐναντίος τινί, ἐχθρικός, μισητός, Λατ. adversarius, κνωδάλων ἀνταίων βροτοῖσι Αἰσχύλ. Χο. 588· πομπὰ Εὐρ. Ι. Α. 1324, πρβλ. Σοφ. Ἀποσπ. 74, 310, 406· τἀνταῖα θεῶν, οἱ ἐχθρικοὶ αὐτῶν σκοποί, Αἰσχύλ. Πέρσ. 604. ΙΙ. ἱκέσιος, εὐλιτάνευτος, ἀνταίη δαίμων Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 1141, ἀνταίη βασίλεια, θεὰ Ὀρφ. Ὕ. 41. 1. ― Καθ’ Ἡσύχιον: «ἀνταίας· πολεμίας· ἐχθρᾶς. Σοφοκλῆς Πολυείδῳ (Ἀποσπ. Σοφ. 219)», προσέτι: «ἀνταίαν· ἔκτοπον, χαλεπήν. Σοφοκλῆς Τισίῳ (Σοφ. Ἀποσπ. 63)», καί: «ἀνταία· ἐναντία (ἢ ἀντία). ἱκέσιος. Αἰσχύλος Σεμέλῃ (Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 367.) σημαίνει δὲ καὶ δαίμονα, καὶ τὴν Ἑκάτην δὲ Ἀνταίαν λέγουσιν, ἀπὸ τοῦ ἐπιπέμπειν...»· ἀνταῖος Ζεὺς Σχόλ. εἰς Ἰλ. Χ. 113.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
1 qui est en face, par devant : ἀνταία πληγή SOPH coup reçu par devant ; ἀνταίαν παίειν τινά SOPH frapper qqn par devant;
2 adversaire, ennemi ; contraire en parl. du vent.
Étymologie: ἄντα ou ἀντί.
