ὑπερήνωρ
Ἐς δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐς ἀκριβείην, κράτισται → For extreme diseases, extreme methods of cure, as to restriction, are most suitable.
English (LSJ)
Dor. ὑπερ-άνωρ, ορος, ὁ, ἡ, (ἀνήρ) = foreg.,
A overbearing, overweening, of the tyrant Pelias, Hes.Th.995; θήρ Orph.A.944; also μεγαλαγορία E.Ph.184 (lyr.); θυμός Orph.A.671.—In Hom. only as pr. n.
German (Pape)
[Seite 1196] ορος, ὁ, ἡ, wie ὑπερηνορέων, übermännlich, übermüthig, gewaltthätig, im tadelnden Sinne, Pelias Hes. Th. 995, u. einzeln bei sp. D. – S. nom. pr.
Greek (Liddell-Scott)
ὑπερήνωρ: Δωρικ. -άνωρ, ορος, ὁ, ἡ, (ἀνὴρ) ὡς τὸ προηγ., ἀλαζών, ὑπεροπτικός, βίαιος, ἐπὶ τοῦ τυράννου Πελίου, Ἡσ. Θεογ. 995· θὴρ Ὀρφ. Ἀργ. 942· καὶ μεγαληγορία Εὐρ. Φοίν. 185· θυμὸς Ὀρφ. Ἀργ. 669. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ὑπερήνωρ· εὔψυχος, ἀνδρεῖος. ὑβριστής. ὑπερέχων. ὑπερήφανος. παράνομος. ἢ ὁ ὑπερέχων κατὰ τὴν ἀνδρείαν»· - παρ’ Ὁμ. μόνον ὡς κύριον ὄνομα.
French (Bailly abrégé)
ορος (ὁ, ἡ)
fier de sa force, orgueilleux, arrogant.
Étymologie: ὑπέρ, ἀνήρ.
