incitus
οὐ γὰρ πράξιν ἀγαθὴν, ἀλλὰ καὶ εὖ ποεῖν αὐτὴν → it does not suffice to do good–one must do it well
Latin > English (Lewis & Short)
in -cĭtus: a, um, adj.,
I set in rapid motion, rapid, swift, violent (poet.): venti vis, Lucr. 1, 271: inciti atque alacres Delphini, Cic. poët. N. D. 2, 35, 89: hasta, Verg. A. 12, 492: silex, Sil. 1, 491: longis Porticibus conjux fugit, Val. Fl. 1, 728.
incĭtus: a, um, adj. 2. in-citus, unmoved; hence, of a chessman that cannot be moved,
I immovable: (calculi) qui moveri omnino non possunt, incitos dicunt. Unde et egentes homines inciti vocantur, quibus spes ultra procedendi nulla restat, Isid. Orig. 18, 67.—As substt.
1 incĭtae, ārum (sc. calces), f., and
2 incĭta, ōrum, n. Used only in the ante- and post-class. authors in the transf. phrase, ad incita or ad incitas aliquem redigere, deducere, redire, etc., to bring to a stand-still, reduce to extremity: Sy. Profecto ad incitas lenonem rediget, si eas abduxerit. Mi. Quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit, Plaut. Poen. 4, 2, 85: ut ad incitast redactus, id. Trin. 2, 4, 136 Brix: vilicum corrupit, ad incita redegit, Lucil. ap. Non. 123, 27: illud ad incita cum redit atque internecionem, id. ib. 25: Epirotae ad incitas intolerandi tributi mole depressi, Mamert. Grat. Act. ad Jul. 9.
incĭtus: ūs, m. in-cieo,
I quick motion: adsiduo mundi incitu, Plin. 2, 45, 45, § 116.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) incĭtus,¹³ a, um (in, cieo), qui a un mouvement rapide : venti vis incita Lucr. 1, 271, la force déchaînée du vent ; incita hasta Virg. En. 12, 492, la flèche au vol rapide ; inciti atque alacres Acc. d. Cic. Nat. 2, 89, (les dauphins) agiles et vifs.
(2) incĭtus,¹⁴ a, um (in priv.), qu’on ne peut remuer : Isid. Orig. 18, 67 ; v. incita, incitæ.
(3) incĭtŭs, abl. ū, m. (in, cieo), impulsion rapide : Plin. 2, 116.
