προμελετάω
Μένει δ' ἑκάστῳ τοῦθ', ὅπερ μέλλει, παθεῖν → Quod destinatum sorte, non fugies pati → Ein jeder muss das leiden, was er leiden soll
English (LSJ)
A practise beforehand, ἃ δεῖλέγειν Ar.Ec.117; τὴν μέθοδον Pl.Sph.218d: c. inf., π. ἐλαύνειν X.Ath.1.20: abs., Ar.Th.1177, Plb.10.47.3. 2 acquire a habit of, c. inf., Diocl.Fr.27:—Pass., τὸ μὴ -ηθέν that to which one is not accustomed, Sor.1.26. II Medic., to be threatening, of disease (cf. μελετάω 11.6), in Med., Ruf. Fr.61(2).
German (Pape)
[Seite 734] vorher üben od. treiben; Ar. Eccl. 117, Plat. Soph. 218 d u. Folgde, wie Pol. 10, 47, 3.
Greek (Liddell-Scott)
προμελετάω: μελετῶ προηγουμένως, ἃ δεῖ λέγειν Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 117· τὴν μέθοδον Πλάτ. Σοφ. 218D· μετ’ ἀπαρ., πρ. ἐλαύνειν Ξεν. Ἀθην. 1. 20· ― ἀπολ., Ἀριστοφ. Θεσμ. 1177, Πολύβ. 10. 47, 3.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
s’exercer d’avance à, acc..
Étymologie: πρό, μελετάω.
English (Strong)
from πρό and μελετάω; to premeditate: meditate before.
English (Thayer)
προμελέτω; to meditate beforehand: Aristophanes, Xenophon, Plato).
