άπραχτος
From LSJ
Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
Greek Monolingual
κ. άπρακτος, -η, -ο (AM ἄπρακτος, -ον) πράττω
1. αυτός που δεν φέρνει αποτέλεσμα, ανώφελος, άχρηστος
2. εκείνος που δεν έχει γίνει, ο ανεκτέλεστος
3. (για πρόσωπα) ανεπιτυχής
νεοελλ.
1. αδρανής
2. ανίδεος, άπειρος
3. ασύνετος, ασυλλόγιστος
αρχ.
1. (για αγρό) ακαλλιέργητος, χέρσος
2. αυτός που δεν παίρνει μέρος σε κάτι, που δεν κάνει τίποτε, ο αργός
3. αυτός για τον οποίο τίποτε δεν μπορεί να γίνει, που δεν μπορεί κανείς να τον αντιμετωπίσει
4. αυτός που δεν έχει προσβληθεί
5. φρ. α) «ἄπρακτοι ἡμέραι» — ημέρες αργίας, διακοπές
β) «ἄπρακτος χρόνος» — περίοδος απραγίας ή αδράνειας.
