δελφὶς

Greek (Liddell-Scott)

δελφὶς: (μεταγεν. δελφίν, Μόσχ. 3. 37, Μανέθ. 5. 157), ῖνος, ὁ, ἰχθὺς δελφίς, τὸ δελφῖνι, Λατ. delphis, Ἰλ. Φ. 22, Ὀδ. Μ. 95, Σιμων. 69, κτλ.· εἶδος μικροῦ κήτους ὅπερ ἔπαιζεν ἢ ἐκυλίετο πρὸ τῶν τρικυμιῶν ὡσεὶ διὰ νὰ προαναγγείλῃ ταύτας εἰς τοὺς ναύτας, διὸ καὶ ἐθεωρεῖτο φίλος τῶν ἀνθρώπων· ἐντεῦθεν ἡ διήγησις περὶ τοῦ Ἀρίονος, Ἡρόδ. 1. 24, πρβλ. Ὀππ. Ἁλ. 1. 648., 5. 416, 449. Τινὲς τῶν περὶ αὐτοῦ διηγήσεων φέρουσιν αὐτὸν πλησίον τῆς φώκης. Ὁ Ὅμηρ. δὲν περιγράφει αὐτὸν πλειότερον εἰ μὴ καλῶν αὐτὸν ἁπλῶς διὰ τοῦ ἐπιθέτου μεγακήτης. ΙΙ. ὄγκος μελύβδου πιθ. ἔχων τὸ σχῆμα τοῦ δελφῖνος, ὅστις ἐκρέματο ἐκ τῆς κεραίας τοῦ πλοίου καὶ ἐρρίπτετο αἴφνης εἰς τὸ κατάστρωμα τοῦ ἐχθρικοῦ πλοίου, τοὺς δ. μετεωρίζου Ἀριστοφ. Ἱππ. 762 (ἔνθα ὁ Σχολ. ὁ δὲ δελφίς ἐστι μολιβδοῦς δελφινοφόρος τε κεροῦχος, ὃς διακόψει τοὔδαφος αὐτῶν ἐμπίπτων καὶ καταδύων)· οὕτω, κεραῖαι δελφινοφόροι, δοκοὶ μετὰ τροχαλιῶν ὅπως δι’ αὐτῶν ἐπαφίνηται κατὰ τῶν ἐχθρῶν ὁ δελφίς, Θουκ. 7. 41· - ὡσαύτως = κερκέτης, Εὐστ. 1221. 28· πρβλ. Ὀπτ. Ἁλ. 3. 290. ΙΙΙ. ἀστερισμός τις, Ἀριστ. Μετεωρ. 1. 8, 10, Ἄρατ. 315, κτλ.