καρπικός
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
Greek Monolingual
–ή, -ο
1. ανατ. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον καρπό του χεριού («καρπικά οστά»)
2. (ουδ. πληθ. ως ουσ. με περιλπτ. σημ.) τα καρπικά
καρποί που διατηρούνται για αρκετό χρόνο φυλαγμένοι ή κρεμασμένοι στα σπίτια, όπως κυδώνια, πεπόνια κ.λπ.
[ΕΤΥΜΟΛ. Με την πρώτη σημ. η λ. προέρχεται από τον τ. καρπός (II) και μαρτυρείται στον Α. Μαυροκορδάτο από το 1836, ενώ με τη δεύτερη σημ. από τον τ. καρπός (Ι)].
