κοΐ
Οὐκ ἔστι πενίας οὐδὲ ἓν μεῖζον κακόν → Non ullum paupertate maius est malum → Als Armut gibt es keine größre Schlechtigkeit
English (LSJ)
onomatop., to express the squeaking of young pigs, Ar.Ach. 780, cf. Hdn.Gr.1.505.
French (Bailly abrégé)
interj.
onomatopée pour imiter le couinement du porc.
Syn. γοῖ γοῖ.
German (Pape)
ein Laut, der das Quicken der Ferkel ausdrückt, Ar. Ach. 745.
Russian (Dvoretsky)
κοΐ: (ῑ) interj. хрю! Arph.
Greek (Liddell-Scott)
κοΐ: ὀνοματοπ., πρὸς ἔκφρασιν τῆς κραυγῆς τῶν χοιριδίων, «ποιὰ τῶν δελφακίων φωνὴ» (Σχόλ.), Ἀριστοφ. Ἀχ. 780.
Greek Monolingual
κοΐ (Α)
κωμική απομίμηση του γρυλλισμού ή της κραυγής μικρών χοίρων.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ηχομιμητική λ.].
Greek Monotonic
κοΐ: Κωμική λέξη, για να εκφράσει το γρύλλισμα των νεαρών χοίρων, σε Αριστοφ.
Frisk Etymological English
Grammatical information: interj.
Meaning: The natural sound of young pigs (Ar. Ach., Hdn. Gr.);
Derivatives: κοΐζειν queak (Ar. Ach.).
Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]
Etymology: Like NHG quieken, Russ. kvičátь squeak a. o. sound-imitations in different languages. Cf. κοάξ and γρῦ, γρύζω.
Frisk Etymology German
κοΐ: {koḯ}
Meaning: Interjektion, vom Naturlaut junger Schweine (Ar. Ach., Hdn. Gr.);
Derivative: davon κοΐζειν quieken (Ar. Ach.).
Etymology: Wie nhd. quieken, russ. kvičátь quieken u. a. einzelsprachliche Lautnachahmung. Vgl. κοάξ und γρῦ, γρύζω.
Page 1,891
