ναυκράτωρ
Ὡς αἰσχρὸν εὖ ζῆν ἐν πονηροῖς ἤθεσιν → Turpis res laute vivere ingenium malum → Wie schimpflich, wenn ein schlechter Mensch in Wohlstand lebt
English (LSJ)
[ᾰ], ορος, ὁ, ἡ,
A = ναυκρατής, Hdt.6.9, Th.5.97,109.
II master of a ship, S.Ph.1072.
German (Pape)
[Seite 231] ορος, ὁ, der Schiffsbefehlshaber, Schiffsherr, Soph. Phil. 1061. – Gleich ναυκράτης, Her. 6, 9; Thuc. 5, 97.
French (Bailly abrégé)
ορος (ὁ) :
1 qui domine sur mer;
2 qui gouverne un navire.
Étymologie: ναῦς, κρατέω.
Russian (Dvoretsky)
ναυκράτωρ: ορος (ᾰτ) ὁ
1 господствующий на море, имеющий перевес во флоте Her., Thuc.;
2 (= ναύκληρος II,
1 судовладелец Soph.
Greek (Liddell-Scott)
ναυκράτωρ: [ᾰ], -ορος, ὁ, ἡ, = ναυκράτης, Ἡρόδ. 6. 9, Θουκ. 5. 97, 109. ΙΙ. ὁ κύριος πλοίου, Σοφ. Φιλ. 1072.
Greek Monolingual
ναυκράτωρ, ὁ και ἡ (Α)
1. ναυκρατής
2. ιδιοκτήτης πλοίου, πλοιοκτήτης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ναῦ + -κράτωρ (< κρατώ), πρβλ. παντοκράτωρ)].
Greek Monotonic
ναυκράτωρ: [ᾰ], -ορος, ὁ, ἡ,
I. = ναυκράτης, σε Ηρόδ., Θουκ.
II. κύριος, κάτοχος πλοίου, σε Σοφ.
Middle Liddell
νᾰυ-κράτωρ, ορος, ὁ, ἡ,
I. = ναυκράτης, Hdt., Thuc.
II. the master of a ship, Soph.
English (Woodhouse)
Lexicon Thucydideum
classe superior, superior in fleet, 5.97.1, [vulgo commonly ναυτοκρατόρων]. 5.109.1, [vulgo commonly ναυτοκ.] 6.18.5, [vulgo commonly αὐτοκράτορες]