παυστέον
From LSJ
μηδέ μοι ἄκλαυστος θάνατος μόλοι, ἀλλὰ φίλοισι καλλείποιμι θανὼν ἄλγεα καὶ στοναχάς → may death not come to me without tears, but when I die may I leave my friends with sorrow and lamentation
English (LSJ)
(παύω)
A one must stop, put an end to, Pl.R. 391e, Grg. 523d, etc.
II (παύομαι) one must cease, Plu.2.6c: c. gen., τῆς ὁρμῆς Dexipp. Hist.26.10 J.
Greek (Liddell-Scott)
παυστέον: ῥημ. ἐπίθετ. τοῦ παύω, δεῖ παύειν ..., Πλάτ. Πολ. 391 Ε, Γοργ. 523 D, κτλ. ΙΙ. ἐκ τοῦ παύομαι, δεῖ παύεσθαι, Πλούτ. 2. 6C.
Greek Monotonic
παυστέον: ρημ. επίθ. του παύω, αυτός που πρέπει να σταματήσει, σε Πλάτ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παυστέον, adj. verb. van παύω of παύομαι, het of er moet gestopt worden.
German (Pape)
man muß aufhören machen, Plat. Gorg. 523d, man muß aufhören, Plut. ed.lib. 9.